Pourquoi ces nuages - Marie Laforêt

Quand je passe devant chez toi

Je regarde ta fenêtre,

Je me demande chaque fois

Dans la brume et la nuit

Où ton coeur sans amour me conduit,

Pourquoi ces nuages qui passent

Si près de mon coeur

Mais voilà que la brume tombe,

Que l’orage gronde,

Que je sens le froid

Et je voudrais m’en aller

Mais je reste clouée

Car je sais bien que j’aurai moins froid près de toi

Le vent en pleure, la pluie se déchaîne

Et le ciel est si noir

Que mes yeux ne peuvent te voir,

L’espoir n’est qu’un mot piétiné par la fureur d’un orage

Qui me déchire le coeur.

Мен сенің үйіңнен өткенде

Терезеңе қараймын,

Әр жолы таң қаламын

Тұман мен түнде

Сүймейтін жүрегің мені қайда апарады,

Неліктен бұл өтіп бара жатқан бұлттар

Менің жүрегіме жақын

Бірақ қазір тұман түседі,

Дауыл сосын,

Мен суықты сеземін

Ал мен кеткім келеді

Бірақ мен кептеліп қалдым

Себебі мен сенің айналаңда азырақ суық болатынымды білемін

Жел жылайды, жаңбыр жауады

Ал аспан өте қараңғы

Менің көзім сені көрмейді

Үміт – дауылдың қаһары таптаған сөз ғана

Менің жүрегімді жаралаған.