Я усмiхнусь тобi - Марія Бурмака

Я усмiхнусь тобi крiзь сльози, їдь

Бо профiль вiтру вранiшньго строїть,

Твiй корабель у гаванi стоїть

Гoтовий до дороги.

А берег знов пустельний i нiчий,

А чорна буря розпустила крила.

Але я сонце вишила вночi

На тих вiтрилах.

Ти може не повернешся назад,

Далекий голос так спiває тужно,

Твоя любов як дзвiн старих балад —

Гiрка i вiдчайдушна…

З твоїх стихiй немає вороття,

Моря шумлять i холодно на свiтi.

Таких, як ти чекають все життя.

Заради митi.

Весняний вiтре зустрiчей i втеч,

Покинеш дiм, любитимеш чужинку.

Ти з тих, якi цiлують спершу меч.

А потiм жiнку…

Көз жасыммен саған күлемін, кет

Таңертеңгі желдің профилі салынғандықтан,

Сіздің кемеңіз портта

Жолға дайын.

Жағалау қаңырап, енді ешкім жоқ,

Ал қара дауыл қанатын кеңге жайды.

Бірақ мен күнді түнде кестеледім

Сол желкендерде.

Қайта оралмауың мүмкін,

Алыстағы дауыс мұңды ән салады,

Сіздің махаббатыңыз ескі балладалардың қоңырауы сияқты -

Ащы және шарасыз…

Сіздің элементтеріңізден қақпа жоқ,

Әлемдегі теңіздер шулы және салқын.

Сіздей адамдар өмір бойы күтті.

Сол сәтте.

Кездесулер мен қашудың көктемгі желі,

Үйден кетесің, бейтаныс адамды жақсы көресің.

Сіз қылышты бірінші сүйетіндердің бірісіз.

Сосын әйел…