Не бійся жити - Марія Бурмака

І коли залишилася зовсім сама,

І коли вже здається — світла нема,

Коли небо твоє на колір чужим стає,

Ти б виводила лінії знов на руці,

Впізнавала б надію в кожнім лиці,

Малювала б на склі вогонь —

І розбила б скло.

Не бійся жити — світ для того,

Щоби любити, сонце, дощ і вітер,

Небо, зорі, квіти… Все для тебе.

А ти не бійся жити,

Сонце, дощ і вітер, небо, зорі, квіти,

Світ для того, щоб любити тебе.

Ти ішла по межі, ти ішов по межі,

Тільки знай: ніхто тобі не чужий,

І рука у руці - назавжди твоє тепло.

І не можеш тепер лишитися сам,

Де читаєш мої слова по губам,

Повертає тебе назад моя любов.

Ти у серці своїм — тамований стук,

Ти на дотик, як спалах, навіть на звук,

Ти вже майже летиш — відкрите вікно давно.

Розбивається ніч, ламається час,

Ти гасила вогонь — не згасне свіча,

І не бійся — любов тепер береже тебе.

Ол жалғыз қалғанда,

Ал көрінгенде - жарық жоқ,

Аспаның бөтен түске айналғанда,

Қолыңа тағы да сызықтар салар едің,

Үмітті әр жүзінен танир едім,

Мен әйнекке от тартар едім -

Және әйнекті сындыратын.

Өмір сүруден қорықпа - әлем үшін

Сүйіспеншілікке, күн, жаңбыр мен жел,

Аспан, жұлдыздар, гүлдер... Барлығы сен үшін.

Ал сен өмір сүруден қорықпайсың,

Күн, жаңбыр мен жел, аспан, жұлдыздар, гүлдер,

Сені сүйетін әлем.

Шекарада жүрдің, шекарада жүрдің,

Біліңіз: ешкім сізге бөтен емес,

Ал қол ұстасып - мәңгілік сенің жылуың.

Енді сен жалғыз бола алмайсың,

Менің сөздерімді аузыңнан қайдан оқисың,

Менің махаббатым сені қайтарады.

Сіз жүрегіңіздесіз - бағындырылған соққы,

Сіз жанасусыз, жарқыл сияқты, тіпті дыбыс сияқты,

Сіз ұшып бара жатырсыз - терезе көптен бері ашық.

Түн бұзылады, уақыт бұзылады,

Сіз отты сөндірсеңіз - шам сөнбейді,

Қорықпаңыз - махаббат қазір сізді қорғайды.