Мiсто ангелiв - Марія Бурмака

Мiсто ангелiв i дощiв,

На казковi малюнки схоже,

Тiльки ангелiв — нi душi,

А лиш просто так — перехожi.

Мiсто, що не чуже менi,

Золоте павутиння вулиць,

Все, здається, давно заснуло,

Окрiм свiтла в однiм вiкнi.

Приспів:

Тiльки раз i не бiльше,

Знаю, не бiльше,

Щоб забути назавжди,

Лиш на мить стану ближче,

Я стану ближче,

І не зможу вже пiти.

Мiсто зустрiчей i прощань,

І розбитих сердець, можливо,

Берег правий i берег лiвий,

І всi шанси для сподiвань.

Мiсто звукiв i голосiв.

По брукiвцi стiкає тиша,

Все стає непомітно тихше,

І не чутна вже для всіх.

Приспів

Ми стаємо серед дощiв,

Ми цього зорепаду вартi.

Що хотiти iще нам варто —

Лиш стояти на цiй межi.

Мiсто пристрастi i образ,

І примирень таких гарячих.

Ти, напевно, мене пробачиш —

Я прощала тебе не раз.

Приспів (2)

Періштелер мен жаңбырдың мекені,

Осыған ұқсас ертегі суреттерінде,

Періштелер ғана жан емес,

Дәл солай - өтіп бара жатқандар.

Мен үшін жат емес жер,

Алтын өрмек көшесі,

Бәрі бұрыннан ұйықтап қалған сияқты,

Бір айғайдағы жарыққа қосымша.

Үлес:

Тек бір рет және артық емес,

Білемін, енді жоқ,

Мәңгі ұмыту үшін

Бір сәт жақындай бер,

Мен жақындаймын,

Í Мен енді іше алмаймын.

Кездесулер мен қоштасулар орны,

Жарылған жүректер, мүмкін

Bereg pravij және bereg livij,

Í көтерілуге ​​барлық мүмкіндіктер.

Дыбыстар мен дауыстардың орны.

Тас тастарда тыныштық,

Бәрі сезілмейтін тыныштыққа айналады,

Және бәріне ести бермейді.

Хор

Жаңбырдың ортасында тұрамыз,

Біз бұл жұлдызға лайықпыз.

Біз қалаған нәрсеге тұрарлық -

Лиш кімнің шекарасында тұр.

Орын бір жақты және щек,

Í Татуласу осындай ыстық.

Сіз мені кешіретін шығарсыз -

Мен сені талай рет кешірдім.

Үлес (2)