Розлюби - Марія Бурмака

Розлюби мене, позабудь мене,

Добрим іменем не згадай мене,

І, щоб юні літа не поранити,

Ці слова мої вивій з пам’яті.

У твоїх світах трави росяні,

Не мені збирать їхнє золото.

Над моїм чолом — сонце осені,

Може й світить ще, тільки холодно…

Позабудь мене, розлюби мене,

А зустрінемось — обійди мене,

Навіть поглядом обмини мене,

Обмани себе, обмани мене.

За печалями радість відгула,

Там любов свої сіті кинула,

А моя — давно переїхала

По дзвінких мостах, по калинових.

Вороні літа віють гривами

Та «Кого ми ждем», — все запитують,

«Лиш озвись до нас — так полинемо,

Що зірки згорять під копитами!»

Гей, летіть, летіть блискавицями

Понад веснами, серед осені.

До кінця мені будуть снитися

Молоді літа, трави росяні.

Рано, рано, ранесенько,

Ранесенько була я,

Та тільки рано, рано, ранесенько,

Ранесенько була я.

Гей, летіть, летіть блискавицями

Понад веснами серед осені.

До кінця мені будуть снитися

Молоді літа, трави росяні.

До кінця мені будуть снитися

Трави росяні…

Мені сүй, ұмыт мені,

Мені жақсы атпен атама

Жас жазға зиян келтірмеу үшін,

Бұл сөздер есімде қалыпты.

Сіздің әлемдеріңізде шықты шөптер,

Мен олардың алтындарын жинамаймын.

Маңдайымның үстінде күздің күні,

Мүмкін ол әлі де жарқырап тұрған шығар, бірақ суық...

Мені ұмыт, сүй мені,

Танысайық - мені айналып өтіңіз,

Тіпті маған қарап,

Өзіңді алда, мені алда.

Бос уақыт қуанышының қайғысы,

Онда махаббат торын тастады,

Ал менікі – баяғыда көшіп кеткен

Шыңғырған көпірлерде, калинада.

Жазғы қарғалар жалын соғады

Ал «Кімді күтеміз» - бәрі сұрайды,

«Бізге қоңырау шалыңыз - біз кетеміз,

Жұлдыздар тұяқтарының астында жансын!»

Ей, ұш, найзағаймен ұш

Көктемнің үстінде, күздің ортасы.

Соңында мен армандаймын

Жас жаз, шық шөптер.

Ерте, ерте, ерте,

Мен ерте болдым,

Бірақ тек ерте, ерте, ерте,

Мен ерте болдым.

Ей, ұш, найзағаймен ұш

Күздің ортасында көктемде.

Соңында мен армандаймын

Жас жаз, шық шөптер.

Соңында мен армандаймын

Шық шөптер…