Кто отзовётся - Майя Кристалинская

Песни все, что пела я, слетаются к маме:

Спит берёзка белая в морозном тумане:

Что тебе не спится, милая мама?

Что дрожат ресницы, милая мама?

Отвечает старая не словом, а вздохом:

Поросла тропа моя лишайником-мохом.

Уж давно я вижу: хмурятся ели,

Уж давно я слышу: плачут метели:

За холмами дальними горюют закаты.

Под холмами давними сыночки-солдаты.

Кружится над ними снежная замять,

Хрупкая, как иней, вечная память:

Ах, чудес не будет, ты не жди возвращенья,

Ах, судьба — не люди, не попросит прощенья:

Серою волчицей старость подкралась.

Только и осталось — снег да усталость:

Это не берёзка там, в заснеженном поле:

Это доля матери, плакучая доля:

Всё своих родимых ждёт — не дождётся:

Кто-то ей ответит, кто отзовётся?

Мен айтқан әндердің бәрі анама келеді:

Ақ қайың аязды тұманда ұйықтайды:

Неге ұйықтай алмайсың, аяулы ана?

Кірпік неге дірілдейді, аяулы ана?

Кемпір сөзбен емес, күрсініп жауап береді:

Менің жолымды қыналар басқан.

Ұзақ уақыт бойы мен көремін: шыршалар қабағын түйіп,

Мен көптен бері естідім: боран жылап жатыр:

Алыстағы төбелердің артында күн батуы қайғырады.

Төбелердің астында ескі ұл-сарбаздар.

Олардың үстінен қар айналады,

Аяздай нәзік, мәңгілік естелік:

О, ғажайыптар болмайды, қайтып келуіңді күтпе,

О, тағдыр - адамдар емес, кешірім сұрамайды:

Кәрілік сұр қасқырдай өршіп кетті.

Қар мен шаршау ғана қалды:

Бұл жерде, қарлы далада қайың емес:

Мынау ананың, жылататын үлесі:

Барлығы өз туыстарын күтеді - ол күтпейді:

Оған біреу жауап береді, кім жауап береді?