Este Silêncio Que Me Corta - Mafalda Arnauth

Não tenho nem vergonha nem pudores

Da lágrima sincera que me embarga

É sal de que alimento os meus amores

E rio que afoga a pena mais amarga

Num mar que é de revolta e de calmia

Navega assim a vida em todos nós

Porquê fugir à dor e à nostalgia

São ondas descobrindo a nossa voz

Não quero este silêncio que me corta

Que enfrento de sentidos acordados

Não quero a indiferença, a alma morta

Às quais assim andamos condenados

Não quero ser o drama insatisfeito

De quem não esteve ali p´ra não sofrer

Morrer por algo, ainda que imperfeito

É tudo quanto basta ao meu viver

Não tenho ainda o medo de acordar

Mas sinto já a pressa dos mortais

Que sonham ser eternos ao amar

E temem não ter tempo de dar mais

Менде ұят та, ұят та жоқ

Мені ұятқа қалдыратын шынайы көз жасынан

Менің махаббатымды тамақтандыратын тұз

Ең ащы ауруды басатын Эрио

Көтеріліс пен тыныштық теңізінде

Барлығымыздағы өмірді осылай басқарады

Неліктен азап пен сағыныштан қашу керек

Олар біздің дауысымызды ашатын толқындар

Мені үзетін бұл тыныштықты қаламаймын

Мен ояту сезімдерімен бетпе-бет келемін

Мен бейқамдықты, өлі жанды қаламаймын

Оған біз сотталды

Мен көңілі толмайтын драма болғым келмейді

Қиналып қалмас үшін сол жерде болмағандардың

Кемелсіз болса да, бір нәрсе үшін өлу

Менің өміріме осының бәрі жетеді

Мен әлі оянудан қорықпаймын

Бірақ мен қазірдің өзінде өлімнің асқынғанын сезінемін

Махаббатта мәңгі болуды армандайтындар

Олар көбірек беруге уақыт жоқ деп қорқады