La Belle Dame Sans Merci - Loreena McKennitt

Oh what can ail thee, knight-at-arms,

Alone and palely loitering?

The sedge has withered from the lake,

And no birds sing.

II Oh what can ail thee, knight-at-arms,

So haggard and so woe-begone?

The squirrel’s granary is full,

And the harvest’s done.

III

I see a lily on thy brow,

With anguish moist and fever-dew,

And on thy cheeks a fading rose

Fast withereth too.

IV I met a lady in the meads,

Full beautiful — a faery’s child,

Her hair was long, her foot was light,

And her eyes were wild.

I made a garland for her head,

And bracelets too, and fragrant zone;

She looked at me as she did love,

And made sweet moan.

VI I set her on my pacing steed,

And nothing else saw all day long,

For sidelong would she bend, and sing

A faery’s song.

VII

She found me roots of relish sweet,

And honey wild, and manna-dew,

And sure in language strange she said —

'I love thee true'.

VIII

She took me to her elfin grot,

And there she wept and sighed full sore,

And there I shut her wild wild eyes

With kisses four.

IX And there she lulled me asleep

And there I dreamed — Ah!

woe betide!

-

The latest dream I ever dreamt

On the cold hill side.

I saw pale kings and princes too,

Pale warriors, death-pale were they all;

They cried — 'La Belle Dame sans Merci

Hath thee in thrall!'

XI I saw their starved lips in the gloam,

With horrid warning gaped wide,

And I awoke and found me here,

On the cold hill’s side.

XII

And this is why I sojourn here

Alone and palely loitering,

Though the sedge is withered from the lake,

And no birds sing.

О, саған не дерсің, қарулы рыцарь,

Жалғыз және аздап бос жүресің бе?

Көлден қияқ қурап қалды,

Ешбір құс ән салмайды.

II О, саған не дерсің, қарулы рыцарь,

Сонша жағдайсыз және сонша қайғы болды ма?

Тиіннің қоймасы  толы,

Ал егін жиналды.

III

Мен сенің қасыңда лалагүлді көремін,

Ылғалды және қызбалы шықпен,

Ал сіздің жағыңызда солған раушан

Ораза да құрғайды.

IV Мен үйренген ханыммен кездестім,

Толық сұлу — перінің баласы,

Шашы ұзын, аяғы жеңіл,

Ал оның көздері жабайы еді.

Мен оның басына гирлянда жасадым,

Және білезіктер де, және хош иісті аймақ;

Ол мені сүйгендей қарады,

Және тәтті жылады.

VI Мен оны мен   өз ат  мінгіздім 

Күні бойы басқа ештеңе көрмеді,

Ол еңкейіп ән айтатын еді

Перінің әні.

VII

Ол маған тәтті дәмнің тамырын тапты,

Жабайы бал мен манна шық,

Әрине, ол біртүрлі тілде айтты —

'Мен сені шын сүйемін'.

VIII

Ол мені өзінің элфинге апарды,

Сол жерде ол жылап, қатты күрсінді,

Сол жерде мен оның жабайы көздерін жұмып алдым

Сүйіспеншілікпен төрт.

IX Ол жерде ол мені ұйықтатты

Сол жерде мен  армандадым — Ах!

қасірет!

-

Мен армандаған ең соңғы арман

Суық төбе жағында.

Мен ақшыл патшалар мен ханзадаларды көрдім,

Бозғылт жауынгерлер, олардың бәрі өлімге толы болды;

Олар: «La Belle Dame sans Merci

Сенің қамың бар ма!»

XI Мен олардың аш еріндерін қараңғыда көрдім,

Жан түршігерлік ескертумен,

Мен оянып, мені осы жерден таптым

Суық төбенің жағында.

XII

Сондықтан мен мұнда тұрамын

Жалғыз және бозғылт бос жүріс,

Қия көлден қурап қалса да,

Ешбір құс ән салмайды.