Le crachat - Léo Ferré

Glaireux à souhait avec des fils dans l’amidon

Se demandant s’il tombera du mur ou non

Le crachat au soleil s'étire

Son oeil vitreux de borgne où la haine croupit

Brillant d’un jaune vert pâlot et mal nourri

Sous la canicule chavire

D’où viens-tu pèlerin gélatineux et froid

De quelle gorge obscure as-tu quitté l’emploi

Pour te marier à cette pierre

D’un gosier mal vissé ou d’un nez pituiteux

D’un palais distingué d’un poumon besogneux

Ou d’une langue de vipère

Avant que de finir au plat sur ce granit

Étais-tu préposé au catarrhe au prurit

Ou bien à résoudre une quinte

Es-tu le doute du rêveur l’orgueil du fat

La solution d’un douloureux échec et mat

Ou l’exutoire du farniente

Agacé par l’insecte au ventre crevant d’oeufs

Décoloré, suintant, le crachat comateux

Sur le trottoir enfin débonde

Tandis qu’agonisant sous des pieds indistincts

A l’aise enfin chez lui il me dit l’air hautain

«Je suis la conscience du monde»

Крахмалдағы жіптермен қалағандай керемет

Қабырғадан құлап кете ме, жоқ па деген ой

Күн түкірі созылады

Оның өшпенділік тоқырауға ұшыраған шыныдай бір көзді көзі

Жарқыраған бозғылт, тамақтанбаған сары-жасыл

Төңкерілген жылу толқынының астында

Сіз суық желатинді қажыдан қайдан келесіз

Жұмысты қай қара көмейден тастадың

Сені осы тасқа үйлендіремін

Нашар бұралған жұлдырудан немесе гипофиз мұрыннан

Мұқтаж өкпенің көрнекті сарайының

Немесе жыланның тілі

Мен граниттің үстіне тегіс түспей тұрып

Сіз қышыну катаррасының қызметшісі болдыңыз ба

Немесе тікелей шешу үшін

Сіз армандаушының күмәні ме, майдың мақтанышысыз

Ауырсынатын маттың шешімі

Немесе бос тұруға арналған розетка

Жұмыртқалары жарылған қарны бар жәндікке ренжіді

Түсі өзгерген, ағып жатқан, комалық қақырық

Тротуарда ақыры толып жатыр

Белгісіз аяқ астында өліп жатқанда

Ақырында үйде жайлы ол маған тәкаппар ауаны айтады

«Мен әлемнің ар-ожданымын»