Le serpent qui danse (Les fleurs du mal) - Léo Ferré

Que j’aime voir, chère indolente,

De ton corps si beau,

Comme une étoffe vacillante,

Miroiter la peau !

Sur ta chevelure profonde

Aux âcres parfums,

Mer odorante et vagabonde

Aux flots bleus et bruns,

Comme un navire qui s'éveille

Au vent du matin,

Mon âme rêveuse appareille

Pour un ciel lointain.

Tes yeux, où rien ne se révèle

De doux ni d’amer,

Sont deux bijoux froids où se mêle

L’or avec le fer

A te voir marcher en cadence,

Belle d’abandon,

On dirait un serpent qui danse

Au bout d’un bâton.

Sous le fardeau de ta paresse

Ta tête d’enfant

Se balance avec la mollesse

D’un jeune éléphant,

Et ton corps se penche et s’allonge

Comme un fin vaisseau

Qui roule bord sur bord et plonge

Ses vergues dans l’eau.

Comme un flot grossi par la fonte

Des glaciers grondants,

Quand l’eau de ta bouche remonte

Au bord de tes dents,

Je crois boire un vin de Bohème,

Amer et vainqueur

Un ciel liquide qui parsème

D'étoiles mon cœur !

Мен көргенді ұнатамын, қымбатты жалқау,

Сіздің денеңіз сондай әдемі,

Тербелетін мата сияқты,

Жылтыр тері!

Терең шашыңызда

Ащы хош иістермен,

Хош иісті және кезбе теңіз

Көк және қоңыр толқындарға,

Оянған кеме сияқты

Таңертеңгі желде,

Арманшыл жаным тайып тұр

Алыс аспан үшін.

Ештеңе көрінбейтін көздерің

Ащы да, тәтті де емес,

Бір-бірімен араласатын екі суық асыл тастар

темірмен алтын

Сенің ырғақта жүргеніңді көру үшін,

Тастау сұлулығы,

Би билеп тұрған жыланға ұқсайды

Таяқтың соңында.

Сіздің жалқаулығыңыздың ауыртпалығы астында

сіздің балалық басыңыз

Жұмсақтықпен тербеледі

Жас пілден,

Ал сіздің денеңіз иіліп, созылады

Керемет ыдыс сияқты

Кім шетінен шетке домалап, сүңгиді

Оның аулалары суда.

Еріп ісінген судай

Дүрілдеген мұздықтар,

Аузыңыздағы су қайтып оралғанда

Тістеріңіздің шетінде,

Мен богемиялық шарап ішемін деп ойлаймын,

Ащы және жеңімпаз

Шашылып жатқан сұйық аспан

Жұлдыздар менің жүрегім!