Sous peu il fera jour - La Rumeur

Question à chaud, hermano, ça fait quoi d'être un problème

Une plaie qu’on aime à vomir

Qu’on jetterait volontiers à la mer à la Seine

Dès qu’un d’ces tarés à lier s’explose en chantant

En revenant d’Afghanistan

C’est un poste à plein temps

Et j’te sens mécontent

Ça fait quoi d’porter

Toute la merde et la crasse qu’on veut bien nous prêter

Ça fait quoi d’schlinger

Dans 35 sur 36 reportages télé

Sous peu il fera jour

La poussière va retomber, il s’dira sans détour

Jusqu’au moindre contour, quelle est la plus belle corde pour nous pendre à

notre tour

La plus sûre cage à nous vendre en plein jour

Le stylo parfois flanche, l’encre se fait blanche

Lorsque de toute évidence

Nos gueules sont posées sur des piques d’avalanche

Sous peu il fera jour

La poussière va retomber, il s’dira sans détour

Et dans l’espoir de jours moins sombres accompagnés de chrysanthèmes

Je ne maîtrise que les thèmes qui ne disent jamais «je t’aime»

C’est dans les tréfonds de la peur que l’on retrouve mon empreinte

Dans l’accélération du cœur, là où se ressent la crainte

Dans un crépitement de flammes, là où se clame l’innocence

Là où se poursuit l’enfance et plus j’y pense, putain

Assis à la table du coupable derrière ce miroir sans tain

Je suis l’outrage et j'évolue là où ça sent l’sapin

C’est n'être jamais revenu des années d’saignée

De ces rues ténébreuses et de tout c’qu’elles nous ont enseigné

Y verra-t-on plus clair?

Dans leur pompe, je suis le caillou la pierre

Je suis ce petit caillot qui crée l’embolie pulmonaire

Je vous accueille comme une plume venue se poser sur la braise

Dans l'épaisseur de la brume de mes humeurs les plus mauvaises

Et dans l’espoir de jours moins sombres accompagnés de chrysanthèmes

Je ne maîtrise que les thèmes qui ne disent jamais «je t’aime»

Les antennes en alerte à m’en obstruer l’aorte

C’est ma cohorte de cloportes qui frappe à ta porte

Қызу сұрақ, германо, проблема болу қандай сезімде?

Құсуды жақсы көретін жара

Біз Сена өзенінде қуана теңізге лақтырар едік

Осы сұмдықтардың бірі ән сала бастағанда

Ауғанстаннан оралды

Бұл толық уақытты жұмыс орны

Ал мен өзімді бақытсыз сезінемін

Кию қандай сезімде

Олар бізге қарызға бергісі келетін барлық пәле мен арамдық

Шлингер өзін қалай сезінеді

36 телехабардың 35-інде

Жақында күн болады

Шаң қонады, өз-өзіне ашық айтады

Ең кішкентай контурға дейін, бізді ілу үшін ең әдемі арқан қайсы

біздің тур

Бізге күндіз сатылатын ең қауіпсіз тор

Қалам кейде дірілдейді, сия ағарады

Қашан анық

Біздің беттеріміз көшкіннің төбесінде жатыр

Жақында күн болады

Шаң қонады, өз-өзіне ашық айтады

Және хризантема сүйемелдеуімен аз мұңды күндер үміттенеміз

Мен ешқашан "мен сені сүйемін" демейтін тақырыптарды ғана меңгеремін

Қорқыныштың тереңінен менің ізімді табасың

Қорқыныш сезілетін жүректің жүдеуінде

Кінәсіздік жариялаған жалынның жарқылында

Балалық шақ қайда өтеді және мен ол туралы көбірек ойлаймын

Сол бір жақты айнаның ар жағындағы кінәлі үстелде отыр

Мен ашуланшақпын және мен шырша иісі шыққан жерде дамимын

Қан төгілген жылдардан қайтып оралмас еді

Осы қараңғы көшелер және олар бізге үйреткеннің бәрі туралы

Біз анық көреміз бе?

Олардың сән-салтанатында, мен қиыршық таспын

Мен өкпе эмболиясын тудыратын кішкентай тромбпын

Мен сені қауырсынның шоққа қонғанындай қарсы аламын

Менің ең нашар көңіл-күйімнің қалың тұманында

Және хризантема сүйемелдеуімен аз мұңды күндер үміттенеміз

Мен ешқашан "мен сені сүйемін" демейтін тақырыптарды ғана меңгеремін

Дабылдағы антенналар қолқамды бітеп тастайды

Бұл менің есігіңді қағып тұрған ағаш биттері