Мы теперь уходим - Кукрыниксы

Мы теперь уходим понемногу

В ту страну, где тишь и благодать.

Может быть, и скоро мне в дорогу

Бренные пожитки собирать.

Много дум я в тишине продумал,

Много песен про себя сложил,

И на этой на земле угрюмой

Счастлив тем, что я дышал и жил.

Знаю, в той стране не будет

Этих нив во мгле.

Оттого и дороги люди,

Что живут на земле.

Знаю я, что не цветут там чащи,

Не звенит лебяжьей шеей рожь.

Оттого пред сонмом уходящим

Я всегда испытываю дрожь.

Знаю, в той стране не будет

Этих нив во мгле.

Оттого и дороги люди,

Что живут на земле.

Знаю я, что не цветут там чащи,

Не звенит лебяжьей шеей рожь.

Оттого пред сонмом уходящим

Я всегда испытываю дрожь.

Енді бірте-бірте кетіп бара жатырмыз

Тыныштық орнаған елге.

Мүмкін жақын арада менің жолымда шығармын

Өлім заттарын жинау үшін.

Үндемедім көп ойды,

Мен өзім туралы көп ән шығардым,

Ал мына мұңды жер бетінде

Тыныс алып, өмір сүргенім үшін бақыттымын.

Ол елде болмайтынын білемін

Бұл өрістер тұманда.

Сондықтан да адамдар қымбат

Жер бетінде не өмір сүреді.

Мен білемін, ол жерде қалың ағаштар гүлдемейді,

Қара бидай аққудың мойынымен шырылдамайды.

Сол себепті кететін қожайынның алдында

Мен әрқашан діріл сезінемін.

Ол елде болмайтынын білемін

Бұл өрістер тұманда.

Сондықтан да адамдар қымбат

Жер бетінде не өмір сүреді.

Мен білемін, ол жерде қалың ағаштар гүлдемейді,

Қара бидай аққудың мойынымен шырылдамайды.

Сол себепті кететін қожайынның алдында

Мен әрқашан діріл сезінемін.