Побег - Крестовый туз

Он бежал под луною

Взятой теменью в кольцо,

Как пятно в ночи светилось

Его бледное лицо.

Он звал на помощь Бога

Как мы все его зовём,

Он видел только лунный свет

И снег, летящий в нём.

Это был побег, лишь луна и снег,

Сердце бешено стучало,

Тундра чёрная молчала,

Это был побег.

Он бежал наугад, он бежал сквозь снег,

А за каждым кустом караулила смерть.

Он, как загнанный зверь, тяжело дышал,

Но бежал всё равно, всё равно бежал.

Это был побег, лишь луна и снег,

Он не знал, что будет после,

Он бежал, бежал,

Он просто уходил от всех.

Он просто знал, что коль догонят,

То сожрут живьём,

И он бежал сквозь лунный свет

И снег, летящий в нём.

А впереди была лишь тьма,

И ничего не видать,

А сзади были те,

Что кожу могут заживо содрать.

И он бежал от них, он плотнее зубы сжал,

Он падал, поднимался и снова бежал.

Он ободранные руки языком лизал,

Он не чувствовал боли, он просто бежал.

Это был побег, лишь луна и снег,

Сердце бешено стучало,

Тундра чёрная молчала,

Это был побег.

Это был побег, лишь луна и снег,

Он не знал, что будет после,

Он бежал, бежал,

Он просто уходил от всех.

А кровь пульсировала в венах

И взрывалась в висках,

А в голове одна измена, темнота и страх.

Только чёрные вороны

С криком вверх сорвались,

А сзади для погони фонари зажглись.

Он их чувствовал затылком, он ускорил бег,

Он не хотел пулю в спину и мордой в снег.

И душа рванула в небо из последних сил,

Он от них уже ушёл, он от себя уходил.

Это был побег, лишь луна и снег,

Сердце бешено стучало,

Тундра чёрная молчала,

Это был побег.

Это был побег, лишь луна и снег,

Он не знал, что будет после,

Он бежал, бежал,

Он просто уходил от всех.

Он бежал под луною,

Взятой теменью в кольцо,

Как пятно в ночи светилось

Его бледное лицо.

Он звал на помощь Бога,

Как мы все его зовём,

Он видел только лунный свет

И снег, летящий в нём.

Это был побег, лишь луна и снег,

Сердце бешено стучало,

Тундра чёрная молчала,

Это был побег.

Это был побег, лишь луна и снег,

Он не знал, что будет после,

Он бежал, бежал,

Он просто уходил от всех.

Это был побег, лишь луна и снег,

Сердце бешено стучало,

Тундра чёрная молчала,

Это был побег.

Ол айдың астына жүгірді

Сақинадағы қараңғылықты алды,

Түнде жарқыраған дақ сияқты

Оның бозарған беті.

Құдайдан көмек сұрады

Оны бәріміз қалай атаймыз

Ол тек ай сәулесін көрді

Ал оның ішінде қар ұшады.

Бұл қашу болды, тек ай мен қар

Жүрегі қатты соғып тұрды

Қара тундра үнсіз қалды,

Бұл қашу болды.

Ол кездейсоқ жүгірді, ол қардан жүгірді,

Әр бұтаның артында өлім күзетіп тұрды.

Ол аң аулаған жануар сияқты ауыр тыныс алды,

Бірақ ол бәрібір жүгірді, ол бәрібір жүгірді.

Бұл қашу болды, тек ай мен қар

Кейін не боларын білмеді,

Ол жүгірді, ол жүгірді

Ол барлығынан алыстап кетті.

Ол жай ғана білді, егер олар қуып жетсе,

Оны тірідей жейді

Және ол ай сәулесі арқылы жүгірді

Ал оның ішінде қар ұшады.

Ал алда тек қараңғылық бар еді

Және ештеңе көрме

Ал олардың артында

Теріні тірідей жұлып алуға болады.

Ол олардан қашып, тістерін қаттырақ қысты,

Ол құлап, орнынан тұрып, қайта жүгірді.

Жыртылған қолдарын тілімен жалады,

Ол ауырғанын сезбеді, жүгірді.

Бұл қашу болды, тек ай мен қар

Жүрегі қатты соғып тұрды

Қара тундра үнсіз қалды,

Бұл қашу болды.

Бұл қашу болды, тек ай мен қар

Кейін не боларын білмеді,

Ол жүгірді, ол жүгірді

Ол барлығынан алыстап кетті.

Ал қан тамырларда дірілдеп кетті

Храмдарда жарылды,

Ал менің басымда тек сатқындық, қараңғылық пен қорқыныш бар.

Тек қара қарғалар

Олар жылап жіберді,

Ал артынан қуу үшін шамдар жанды.

Ол оларды басының артқы жағымен сезді, ол жүгіруді жылдамдатады,

Арқасынан оқ тиіп, қарда тұмсық болғанын қаламаған.

Ал жан соңғы күшімен аспанға көтерілді,

Ол әлдеқашан оларды тастап кеткен, өзі кетіп бара жатқан.

Бұл қашу болды, тек ай мен қар

Жүрегі қатты соғып тұрды

Қара тундра үнсіз қалды,

Бұл қашу болды.

Бұл қашу болды, тек ай мен қар

Кейін не боларын білмеді,

Ол жүгірді, ол жүгірді

Ол барлығынан алыстап кетті.

Ол айдың астына жүгірді

Сақинадағы қараңғылықты алды,

Түнде жарқыраған дақ сияқты

Оның бозарған беті.

Құдайдан көмек сұрады,

Оны бәріміз қалай атаймыз

Ол тек ай сәулесін көрді

Ал оның ішінде қар ұшады.

Бұл қашу болды, тек ай мен қар

Жүрегі қатты соғып тұрды

Қара тундра үнсіз қалды,

Бұл қашу болды.

Бұл қашу болды, тек ай мен қар

Кейін не боларын білмеді,

Ол жүгірді, ол жүгірді

Ол барлығынан алыстап кетті.

Бұл қашу болды, тек ай мен қар

Жүрегі қатты соғып тұрды

Қара тундра үнсіз қалды,

Бұл қашу болды.