Блондин - Крестовый туз

В июльский вечер в городке приморском

Гулял по кудрям белым ветерок

Шумел прибой, глядели сверху звёзды,

Пустой причал, морской сырой песок…

В июльский вечер в городке приморском

На танцы он девчонку пригласил,

Но тут какой-то чёрт по прозвищу «Напёрсток»

Сказал:"Чего меня, мол, не спросил?.."

Она шепнула:"Уходи отсюда…"

Но он остался, хоть он был один,

А тот, бухой, орал:"Ну что, давай, паскуда!.."

Парнишке белому по прозвищу «Блондин»…

И он пошёл к последнему причалу

За ним «Напёрсток», с бригадой, пьяной в дым…

А вся толпа смотрела тупо и молчала…

Он шёл один и четверо за ним…

Он шёл один и маленького роста

Лишь та девчёнка кинулась к ментам,

А те заржали, мол: «Он чемпион по боксу,

Мы на посту здесь, разберётся сам!..»

Он развернулся и ударил первым —

Чего терять-замочат не за грош!..

Двоих — в нокаут, но в запарке сдали нервы,

И не заметил у «Напёрстка» нож…

Он шёл шатаясь, полз он на коленях…

Потом упал он и лежал один…

И прохрипел:"Ну где ж вы, люди, сучье племя!.."

Парнишка беленький по прозвищу «Блондин»…

Двенадцать ран и нож в боку остался…

Ещё дышал он где-то полчаса…

Он звал людей и он сопротивлялся,

Пока в ушах не смолкли голоса…

Он на песке лежал у крайнего причала,

И закрывались веки чуть дрожа…

И ниткой красной тихо кровь стекала

В сырой песок по лезвию ножа…

И ниткой красной тихо кровь стекала

В сырой песок по лезвию ножа…

В июльский вечер в городке приморском

Гулял по кудрям белым ветерок

Шумел прибой, глядели сверху звёзды,

Пустой причал, морской сырой песок…

Шумел прибой, глядели сверху звёзды,

Пустой причал, морской сырой песок…

Шілденің кешінде теңіз жағасындағы қалада

Ақ жел бұйраларды аралап өтті

Серфинг шуылдады, жұлдыздар жоғарыдан қарады,

Бос пирс, дымқыл теңіз құмы ...

Шілденің кешінде теңіз жағасындағы қалада

Ол қызды биге шақырды,

Бірақ «Тимбіл» лақап аты бар шайтан бар

Ол: «Неге менен сұрамадың, дейді?..» деді.

Ол: «Бұл жерден кет...» деп сыбырлады.

Бірақ ол жалғыз болса да қалды,

Ал ол мас күйінде айқайлады: «Жақсы, бейбақ! ..»

«Аққұба» лақап аты бар ақ балаға ...

Және ол соңғы пирске барды

Оның артында түтінге мас болған бригадасы бар «Таяқша» бар...

Бүкіл тобыр үнсіз қарап, үнсіз қалды ...

Ол жалғыз жүрді және оның артында төрт болды ...

Ол жалғыз және кішкентай жүрді

Тек сол қыз полицияға жүгірді,

Олар: «Ол бокстан чемпион,

Біз мұнда кезекшіміз, өзіміз анықтаймыз!..».

Ол бұрылып, бірінші ұрды -

Не жоғалту керек - олар сені бір тиын үшін өлтіреді! ..

Екеуі нокаутқа түсті, бірақ саябақта олардың жүйкелері жұқарды,

Мен «Тимбілдегі» пышақты байқамадым ...

Ол дірілдеп, тізерлеп жорғалады...

Сосын құлап, жалғыз жатып қалды...

Сонда ол: «Е, қайдасыңдар, адамдар, қаншық тайпасы!..

«Аққұба» лақап аты бар кішкентай ақ бала ...

Бүйірінде он екі жара мен пышақ қалды ...

Ол жарты сағаттай дем алып жатты...

Ол адамдарды шақырып, қарсылық көрсетті,

Дауыстар құлағымда тынғанша...

Ол соңғы пирсте құмда жатты,

Ал қабақтары сәл дірілдеп жабылды...

Ал қызыл жіп тыныш қан ағып жатты

Пышақтың жүзіндегі дымқыл құмда...

Ал қызыл жіп тыныш қан ағып жатты

Пышақтың жүзіндегі дымқыл құмда...

Шілденің кешінде теңіз жағасындағы қалада

Ақ жел бұйраларды аралап өтті

Серфинг шуылдады, жұлдыздар жоғарыдан қарады,

Бос пирс, дымқыл теңіз құмы ...

Серфинг шуылдады, жұлдыздар жоғарыдан қарады,

Бос пирс, дымқыл теңіз құмы ...