Жаль, нет ружья! - Король и Шут

Скрипели старые колеса у телеги.

Кобыла шлепала копытом по грязи.

Уставший дед курил и думал о ночлеге.

Кобыле молвил он: «Быстрей в село вези!»

Жаль, нет ружья!

Но та тревожно в сторону леса поглядела.

Волков почуяла!, — смекнул тотчас же дед.

«Скачи галопом, коли жить не надоело,

Пока не выскочил лохматый наш сосед!»

Жаль, нет ружья!

Свирепый хищник

Под вечер чертовски опасен!

А до села

Немало верст,

Путь в тумане кобыле неясен.

Неясен.

ГОНИ!!!

Но вдруг кобыла резко в сторону метнулась,

Порвала вожжи и помчалась вихрем прочь.

Телега на бок в тот же миг перевернулась,

И дедушка был скушан в эту ночь!

Жаль, нет ружья!

Свирепый хищник

Под вечер чертовски опасен!

А до села

Немало верст,

Путь в тумане кобыле неясен.

Неясен.

ГОНИ!!!

Арбаның ескі дөңгелектері сықырлады.

Бие тұяғын балшыққа ұрды.

Шаршаған ата шылым шегіп, түнеп шығуды ойлады.

Биеге: «Ауылға тез жет!

Мылтық болмағаны өкінішті!

Бірақ ол алаңдай орманға қарады.

Волков сезді!- деп атасы бірден түсінді.

«Өмір сүруден жалықпасаң, жүйрікпен жүр,

Біздің жүнді көршіміз секіргенше!

Мылтық болмағаны өкінішті!

қатыгез жыртқыш

Кешке бұл өте қауіпті!

Ал ауылға

Көптеген миль

Биеге тұмандағы жол түсініксіз.

Түсініксіз.

GO!!!

Бірақ кенет бие күрт бүйіріне қарай жүгірді,

Ол тізгінді үзіп, құйындай жөнелді.

Бүйіріндегі арба сол сәтте аударылды,

Сол түні атаны жеп қойды!

Мылтық болмағаны өкінішті!

қатыгез жыртқыш

Кешке бұл өте қауіпті!

Ал ауылға

Көптеген миль

Биеге тұмандағы жол түсініксіз.

Түсініксіз.

GO!!!