Мёртвый анархист - Король и Шут

Ослепший старый маг ночью по лесу бродил.

На кладбище разлил он волшебный эликсир.

И лишь проговорил: Что ж я старый натворил?

Трупы оживали — землю разрывали,

Всюду выползали дико бушевали

Глотки драли, все вокруг ломали,

Рвали свою плоть.

Это место люди не любили,

Потому что здесь гадов хоронили.

Все они водку пили,

Проклятыми были.

Среди ублюдков шел артист,

В кожаном плаще — мертвый анархист.

Крикнул он Хой!, челюсть долой.

Трупов вел он за собой.

Бешено в деревню мертвые ворвались,

В свете фонарей рожи показались.

Дрались и по полной отрывались,

Шли дома громить.

Взяли люди топоры и вилы —

Мертвецов загнать в свои могилы.

Но на это не хватило силы —

Трупов не убить!

Среди ублюдков шел артист,

В кожаном плаще — мертвый анархист.

Крикнул он Хой!, челюсть долой.

Трупов вел он за собой.

Был на руке застывший fuck,

Из кармана торчал пиратский флаг.

Зомби всю ночь кричали: Хой!

Мы анархисты — народ не злой!

Что за наважденье без предупрежденья,

На отрока напали, сильно напугали,

Смеялись и толкались, парнишку заставляли

Пого танцевать.

Что есть мочи женщины визжали

И крестьяне в панике бежали.

Трупы дохли, снова оживали,

Ржали людям вслед.

Среди ублюдков шел артист,

В кожаном плаще — мертвый анархист.

Крикнул он Хой!, челюсть долой.

Трупов вел он за собой.

Был на руке застывший fuck,

Из кармана торчал пиратский флаг.

Зомби всю ночь кричали: Хой!

Мы анархисты — народ не злой!

В жизни артист веселым был

И нажраться он всегда любил.

Утро крестьянам помогло —

Солнце трупы за полчаса сожгло.

Но в тишине ночной

В подвале кто-то рявкнул:

Хой!

Соқыр қарт сиқыршы түнде орманды кезіп жүрді.

Ол зиратқа сиқырлы эликсирді төгіп тастады.

Және ол жай ғана: Мен ескі не істедім?

Мәйіттер өмірге келді - жер жыртылды,

Барлық жерде жорғалап жабайы қаһарлы

Тамағына қамшы соқты, айналаның бәрі сынды,

Етіңді жырт.

Адамдар бұл жерді ұнатпады.

Өйткені бейбақтар осында жерленген.

Барлығы арақ ішті

Олар қарғысқа ұшырады.

Бейбақтардың арасында суретші болды,

Былғары пальтода - өлі анархист.

Ол Хой!, Жау!» деп айқайлады.

Ол мәйіттерді басқарды.

Өлгендер ашуланып ауылға кіріп кетті,

Шамдардың жарығында жүздер пайда болды.

Соғысты және толық шықты,

Олар үйлерді қиратуға барды.

Адамдар балталар мен айырларды алды -

Өлгендерді қабірлеріне айдаңдар.

Бірақ оның күші жетпеді

Мәйіттерді өлтірмеңдер!

Бейбақтардың арасында суретші болды,

Былғары пальтода - өлі анархист.

Ол Хой!, Жау!» деп айқайлады.

Ол мәйіттерді басқарды.

Қолымда қатып қалған блять болды,

Қалтасынан қарақшылардың туы шығып тұрды.

Зомбилер түні бойы айқайлады: Хой!

Біз анархистпіз - халық зұлым емес!

Ескертусіз не деген құмарлық

Балаға шабуыл жасалды, қатты қорқып кетті,

Күліп, итеріп жіберді, бала амалсыздан

Пого биі.

Әйелдің не зәрі сықырлайды

Ал шаруалар үрейлене қашты.

Мәйіттер өлді, қайта тіріледі,

Адамдардың артынан жымқыру.

Бейбақтардың арасында суретші болды,

Былғары пальтода - өлі анархист.

Ол Хой!, Жау!» деп айқайлады.

Ол мәйіттерді басқарды.

Қолымда қатып қалған блять болды,

Қалтасынан қарақшылардың туы шығып тұрды.

Зомбилер түні бойы айқайлады: Хой!

Біз анархистпіз - халық зұлым емес!

Өмірде суретші көңілді болды

Ал ол үнемі мас болғанды ​​ұнататын.

Таңертең шаруаларға көмектесті -

Күн жарты сағатта мәйіттерді өртеп жіберді.

Бірақ түн тыныштығында

Жертөледе біреу үріп:

Хой!