Запрет отца - Король и Шут

Суров запрет сердитого отца,

Он не велит ей замуж выходить.

Но перед нею образ молодца,

Она его не может разлюбить.

Исчезновенье парня на селе

Родило в ней тревогу и печаль.

В тот день её отец повеселел,

Пропавшего в лесу ему не жаль.

Спустилась ночь, погасли фонари.

Девица в доме не смыкает глаз.

Вдруг слышит она шорох у двери.

Но кто решил явиться в этот час?

Гремят знакомые тяжёлые шаги,

Вот тьме застыл отцовский силуэт.

В руках мешок, торчат оттуда сапоги.

«Его загрызли волки, его больше нет».

К мешку девица тихо подошла.

«Я не могу поверить в этот вздор».

И мертвеца внутри она нашла,

Из головы его торчал большой топор!

«Ты только, дочка, батьку не брани,

Он бы не смог, поверь мне, дальше жить.

Он был в ужасных ранах и лежал в крови,

Я пожалел беднягу и решил добить».

Ашулы әкенің тыйымы қатал,

Ол оған үйлен деп айтпайды.

Бірақ оның алдында жас жігіттің бейнесі,

Ол оны сүюді тоқтата алмайды.

Ауылда бір жігіттің жоғалуы

Бұл оның бойында уайым мен қайғыны тудырды.

Сол күні әкесінің көңілі көтерілді,

Орманда адасып кеткендерді аямайды.

Түн батты, жарық сөнді.

Үйдегі қыз көзін жұмбайды.

Кенет есіктің сыбдырын естиді.

Бірақ осы сағатта келуге кім шешім қабылдады?

Таныс ауыр қадамдар сылдырлады,

Мұнда әке сұлбасы қараңғыда қатып қалды.

Сөмкенің қолында етік сол жерден шығып тұрады.

«Оны қасқыр өлтірді, ол енді жоқ».

Қыз үнсіз сөмкеге жақындады.

«Мен бұл бос сөзге сене алмаймын».

Ішінен өлі адамды тапты,

Оның басынан үлкен балта шығып тұрды!

«Сен ғана, қызым, әкеңді сөкпе,

Ол маған сене алмады, өмір сүре алмады.

Ол қатты жараланып, қанға боялған,

Мен бейшараны аяп, оны бітіруді жөн көрдім».