Забытые ботинки - Король и Шут

Уставшим путником войду в твою я спальню.

Без приглашения, тайком, без лишних слов.

Возле тебя я сяду тихо на диване

И пожелаю необычных, сладких снов.

Зажгу свечу я, но будить тебя не стану,

Не отрываясь, буду пристально смотреть.

И этот миг мне силы даст, залечит мои раны,

И он сумеет сердце мне согреть.

Дальний путь зовет меня, но уйти я не могу,

Возвращаюсь снова я, твой облик в сердце берегу.

А в полночь выйду я на лунную дорогу,

Простившись навсегда с любимою своей

Тоска оставь меня, глупа ты и убога.

Ты не подруга светлой памяти моей.

Когда проснешься ты, найдешь мои ботинки

Те, что случайно я оставил у тебя

А в чем ушел же он?

себя ты спросишь тихо.

В чем я ушел?

И сам того не знаю я!

Дальний путь зовет меня, но уйти я не могу,

Возвращаюсь снова я, твой облик в сердце берегу.

Босые ноги возвратят меня обратно.

Куда деваться - отморожена ступня!

Мне быть навязчивым не очень-то приятно,

Возьму ботинки и уйду тотчас же я.

И вновь иду задумчивый по лунной я дороге,

И дом твой вновь остался за моей спиной.

Ботинки на ногах, но мерзнут мои ноги...

Забыл штаны... О нет... О, Боже мой!

Дальний путь зовет меня, но уйти я не могу,

Возвращаюсь снова я, твой облик в сердце берегу.

Шаршаған саяхатшы ретінде мен сіздің жатын бөлмеңізге кіремін.

Шақырусыз, жасырын, әрі қарай созбай.

Сенің қасыңда мен диванда тыныш отырамын

Сізге ерекше, тәтті армандар тілеймін.

Шам жағамын, бірақ сені оятпаймын

Жоғары қарамай, мен оны мұқият қадағалаймын.

Бұл сәт маған күш береді, жараларымды емдейді,

Және ол менің жүрегімді жылыта алады.

Ұзақ жол мені шақырады, бірақ мен кете алмаймын,

Қайта ораламын, Жүрегімде бейнеңді сақтаймын.

Түн ортасында мен айлы жолға шығамын,

Сүйіктіңмен мәңгілік қоштасу

Сағынышымды қалдыршы, сен ақымақсың, бейшарасың.

Сен менің жарқын жадымның досы емессің.

Оянғанда менің аяқ киімімді табасың

Мен сенімен кездейсоқ тастап кеткендерім

Ал ол не қалдырды?

- деп үнсіз сұрайсың.

Мен не қалдырдым?

Ал мен оны білмеймін!

Ұзақ жол мені шақырады, бірақ мен кете алмаймын,

Қайта ораламын, Жүрегімде бейнеңді сақтаймын.

Жалаң аяқ мені қайтарады.

Қайда бару керек - аязды аяқ!

Мен үшін обсессивті болу өте жағымды емес,

Мен аяқ киімімді алып, бірден кетемін.

Мен тағы да ойлы айлы жолмен келемін,

Ал сенің үйің тағы артымда қалды.

Аяғымда етік, бірақ аяғым суық...

Шалбарымды ұмытып кетіппін... О, жоқ... Құдай-ау!

Ұзақ жол мені шақырады, бірақ мен кете алмаймын,

Қайта ораламын, Жүрегімде бейнеңді сақтаймын.