Верная жена - Король и Шут

Дождливой ночью парень, выбравшись из леса

Вдруг одинокую избушку увидал.

"Надеюсь, там мне до утра найдется место,

Я страшно голоден и очень уж устал".

Старуха дряхлая скитальцу дверь открыла,

Пустила в дом и не спросила ничего.

Переодела, очень сытно накормила,

Постель на печке разложила для него.

Только парень глаза сомкнул,

Как из подвала раздался стон.

"Скажи мне бабушка, что за шум?"

-

Вдруг обратился к старухе он.

А она в ответ:

"Там мой покойный дед,

Там дух его живет

И по ночам орет,

Э-э-эй - он был злодей,

Э-э-эй - он бил людей,

Э-э-эй - он получил сполна".

"Не могу я больше слушать, бабка, этот жуткий стон.

Я пойду и прогоню его, да кто бы ни был он!!!"

Только парень в подвал залез -

За ним старуха закрыла дверь:

"Ого, нашелся какой храбрец,

А ну-ка, дед, принимай гостей.

Сколько вас таких, ходит по лесам,

Каждый норовит нос сунуть в мой подвал".

Э-э-эй - проходит миг,

Э-э-эй - силен старик

Э-э-эй - сам виноват.

И раздался крик предсмертный и зачавкал страшный дед,

А старуха подошла к окну и выключила свет.

Хоть сама его сгубила и на муки обрекла,

Но пусть знают, что жена ему по-прежнему верна.

Верна.

Верна!

Жаңбырлы түндегі жігіт орманнан шығып келе жатыр

Кенет мен жалғыз саятшылықты көрдім.

«Таңға дейін маған орын болады деп үміттенемін,

Мен қатты аштым және қатты шаршадым ».

Тозған кемпір кезбеге есік ашты,

Ол мені кіргізді, ештеңе сұрамады.

Киім ауыстырылды, өте қанағаттанарлық тамақтанды,

Мен оған пешке төсек жасадым.

Тек жігіт көзін жұмып,

Жертөледен ыңылдаған дауыс естілді.

— Айтыңызшы, әже, бұл не шу?

-

Кенет кемпірге бұрылды.

Және ол жауап берді:

«Ол жерде менің марқұм атам бар,

Онда оның рухы өмір сүреді

Және түнде айқайлайды

Эй, ол зұлым еді

Ух-эй - ол адамдарды ұрды,

Эй, эй, ол оны толықтай алды».

«Мен енді тыңдай алмаймын, әже, бұл қорқынышты ыңылдаған.

Барып қуып кетемін, кім болса да!!!"

Тек бір жігіт жертөлеге көтерілді -

Кемпір оның артынан есікті жауып тастады.

«Ойбай, қандай батыл адам табылды,

Қане, ата, қонақтарды қабыл алыңыз.

Орманды аралап жүргендер қаншама,

Барлығы менің жертөлеме мұрнын қағуға тырысады».

Эй, эй, бір сәт өтеді,

Эй, эй, күшті қария

Ей, ей, бұл оның өзі кінәлі.

Өліп бара жатқан айқай шықты және қорқынышты ата чемпион болды,

Ал кемпір терезеге барып, жарықты өшірді.

Оның өзі оны құртып, азаптауға мәжбүр еткенімен,

Бірақ әйелі әлі де оған адал екенін білсін.

Верн.

Верна!