Вдова и горбун - Король и Шут

В одном селе жила несчастная вдова.

С тех пор, как помер муж, все одинешенька была.

С рассвета до темна спасалась, как могла

От соседа Иоганна-горбуна.

Горбатый Иоганн на внешность был поган,

И в обращеньи с женщиной был просто хулиган:

Бодался, как баран, и хрюкал, как кабан,

Его б такого в клетку — и на балаган!

Проклятый горбун, чего тебе надо?

С тобой не хочу я стоять даже рядом.

Оставь ты меня горемыку в покое,

И хватит следить отовсюду за мною!

Был дивный вечерок, горбатый весь продрог,

Пока вдову в сарае наконец не подстерег,

Он сбил соседку с ног, на сено поволок

С коварным смехом в самый темный уголок!

И ничего вдова поделать не могла,

Шепнула Иоганну, что разденется сама.

Твоя, горбун, взяла, — слукавила она,

Рукой нащупав в сене ручку топора!

Проклятый горбун, чего тебе надо?

С тобой не хочу я стоять даже рядом.

Оставь ты меня горемыку в покое,

И хватит следить отовсюду за мною!

В истерике горбун ревел как граммофон,

Вертелся как волчок, как мячик прыгал он,

С разгону вышиб дверь своим могучим лбом —

Бежал из дома прочь с отрубленным горбом!

Проклятый горбун, чего тебе надо?

С тобой не хочу я стоять даже рядом.

Оставь ты меня горемыку в покое,

И хватит следить отовсюду за мною!

Бір ауылда бір байғұс жесір әйел тұрады екен.

Күйеуі қайтыс болғаннан бері ол жалғыз қалды.

Таң атқаннан қараңғыға дейін ол мүмкіндігінше қашып кетті

Көрші Иоганн Хунчбектен.

Бөксор Иоганн сырт келбеті лас еді,

Ал әйелге деген қарым-қатынасында ол жай ғана бұзақы болды:

Қошқардай тітіркеніп, қабандай ырылдады,

Ол торда солай болар еді - және фарста!

Қарғыс атқыр бөрк, саған не керек?

Сенің жаныңда тұрғым да келмейді.

Мені бақытсыз қалдыр,

Әр жерден мені аңдуды доғар!

Бұл өте суық кеш болды,

Ақырында жесір қорада тұтқынға түскенше,

Ол көршісін құлатып, шөпке сүйреп апарды

Ең қараңғы бұрышқа жасырын күлкімен!

Ал жесір ештеңе істей алмады,

Ол Йоханнаға өзі шешінетінін сыбырлады.

Сендікі, бөкселі, алды, - ол қу болды,

Пішендегі балтаның сабын қолмен сезіну!

Қарғыс атқыр бөрк, саған не керек?

Сенің жаныңда тұрғым да келмейді.

Мені бақытсыз қалдыр,

Әр жерден мені аңдуды доғар!

Гистерикада бөкселер патефон сияқты айқайлады,

Ол шың сияқты айналды, ол доп сияқты секірді,

Ол құдіретті маңдайымен есікті қуып жіберді -

Дөңесi үзiлiп үйiнен қашып кеттi!

Қарғыс атқыр бөрк, саған не керек?

Сенің жаныңда тұрғым да келмейді.

Мені бақытсыз қалдыр,

Әр жерден мені аңдуды доғар!