Тень 7. Санта Клаус - Король и Шут

За окном всё будто в сказке;

Ночь, сугробы и мороз.

Кот у печки щурит глазки,

Что же Санта нам принёс?

Только пахнет как-то скверно

Из холщёвого мешка,

Щиплет нос неимоверно

От превратного душка,

Дедушка,

Пьян, наверно!

На пороге Санта Клаус!

Вечный символ рождества!

Пусть навеки сгинет хаос,

Люди просят волшебства!

Он рычит и зубы скалит —

Хам в костюме добряка.

И подарки нам не дарит,

Скажем дедушке: «ПОКА!»

Только Санта не уходит,

Злобно на людей глядит.

Хищно он глазами водит,

На кого он так сердит?

Что за вид?

Аж сердце сводит!

На пороге Санта Клаус!

Вечный символ рождества!

Пусть навеки сгинет хаос,

Люди просят волшебства!

Утром кончились петарды,

Мы узнали из газет —

Упыря в костюме Санты

Застрелил интеллигент!

Терезенің сыртында бәрі ертегідегідей;

Түн, қар үйінділері мен аяз.

Пеш басындағы мысық көзін қысып,

Аяз ата бізге не әкелді?

Бұл жай ғана жағымсыз иіс.

Кенеп сөмкеден

Мұрынның шағуы керемет

Бұзылған қымбаттымнан,

ата,

Мас болған шығар!

Аяз атаның табалдырығында!

Рождествоның мәңгілік символы!

Хаос мәңгілікке жойылсын

Адамдар сиқыр сұрайды!

Ол ырылдап, тістерін ашады -

Жақсы мінезді костюмдегі ветчина.

Және бізге сыйлық бермейді,

Атаға: «СӘТ!» деп айтайық.

Тек Аяз ата кетпейді

Ол адамдарға жамандықпен қарайды.

Жыртқыштықпен ол көздерін басқарады,

Ол кімге сонша ашуланды?

Қандай?

Жүрек азайып кетті!

Аяз атаның табалдырығында!

Рождествоның мәңгілік символы!

Хаос мәңгілікке жойылсын

Адамдар сиқыр сұрайды!

Таңертең петардалар сөнді

Біз газеттерден үйрендік -

Санта костюміндегі Гуль

Зияткерді түсір!