Сказка о мертвеце - Король и Шут

Ехал ночью мужик с горшками.

Ехал-ехал, лошадь у него устала и остановилась как

раз против кладбища.

Мужик выпряг лошадь и пустил на траву.

А сам прилег на одной могиле,

только что-то не спится ему.

Лежал-лежал, вдруг стала могила под ним растворяться.

Он почуял это и вскочил

на ноги.

Вот могила растворилась, и оттуда вышел мертвец, с крышкой гроба,

в белом саване.

Вышел и побежал к церкви.

Положил в дверях крышку, а сам в село.

Мужик был человек смелый.

Взял гробовую крышку и встал возле своей телеги

дожидаться.

Что будет.

Немного погодя пришел мертвец.

Хвать!

А крышки-то нету.

Стал по следу

добираться.

Добрался до мужика и говорит:

— Отдай мою крышку!

Не-то в клочья я разорву!

— А топор-то на что, — отвечает мужик, — я сам тебя искрошу на мелкие части.

— Отдай, добрый человек!

— Тогда отдам, когда скажешь, где был и что делал.

— Я в селе был, уморил там двух молодых парней.

— А, уморил!

Ну, скажи теперь, как оживить их можно?

Мертвец поневоле сказал:

— Отрежь от моего савана левую полу и возьми с собой.

Как придешь в тот дом,

где парни уморенные,

насыпь в горшок горячих углей и положи туда клочок от савана.

Да, дверь затвори.

От того дыма они сейчас же оживут.

Мужик отрезал левую полу от савана и отдал гробовую крышку.

Мертвец подошел к могиле, могила растворилась, стал в нее опускаться.

Вдруг…*кукареку* …и он не успел закрыться как надо.

Один конец крышки снаружи остался.

Мужик все это увидел, все приметил.

Запряг лошадь и поехал в село.

Слышит в одном доме плач, крики.

Входит туда, лежат два парня… мертвые.

— Не плачьте, я смогу их оживить!

— Оживи, родимый!

Половину нашего добра тебе отдадим, — говорят родичи.

Мужик сделал все как надо, как учил его мертвец, и парни ожили.

Родные

обрадовались, а мужика тотчас схватили, и скрутили веревками.

— Нет, мы тебя, брат, начальству представим.

Коли оживить сумел,

стало быть ты и уморил.

— Да, что вы, православные!

Бога побойтесь, — завопил мужик, и рассказал все,

что с ним ночью произошло.

Собрался народ и повалил на кладбище, отыскал могилу, из которой мертвец

выходил.

Разрыли и вбили ему прямо в сердце осиновый кол, чтобы больше не вставал,

да людей не морил.

А мужика знатно наградили и с честью домой отпустили.

Бір адам түнде қазандықтармен көлік жүргізді.

Мініп, мініп, аты шаршап, тоқтап қалды

рет зиратқа қарсы.

Ер адам атын жіптерін шешіп, шөпке қойды.

Оның өзі бір қабірге жатып,

тек ол ұйықтай алмайды.

Ол жатты, жатты, кенет оның астында қабір ери бастады.

Ол мұны сезіп, орнынан ұшып кетті

аяқтарыңызда.

Енді қабір еріді де, ол жерден табыттың қақпағы бар өлі адам шықты.

ақ жамылғыда.

Ол шығып, шіркеуге жүгірді.

Есіктің қақпағын жапты да, ауылға кіріп кетті.

Ер адам батыл адам еді.

Мен табыттың қақпағын алып, арбамның қасында тұрдым

күт.

Не болады.

Сәлден соң өлі адам келді.

Ұстаңыз!

Ал қақпақ жоқ.

Жолға түсті

алу.

Ол кісіге келіп:

— Маған қақпағымды қайтар!

Мен оны ұсақ-түйекке дейін жыртамын!

«Ал балта не үшін керек», - деп жауап береді әлгі адам, - мен сені ұсақ-түйек етіп кесемін.

- Қайтар, жақсы адам!

«Онда қайда болғаныңды, не істегеніңді айтсаң, қайтарып беремін».

– Мен ауылда болдым, сол жерде екі жас жігітті өлтірдім.

-Аа, шаршадым!

Енді айтшы, оларды қалай тірілтуге болады?

Марқұм еріксіз:

– Кепінімнің сол жақ жартысын кесіп алып, өзіңізбен бірге алып кетіңіз.

Ол үйге қалай жетесің

Жігіттер шаршаған жерде,

қазанға ыстық көмірді құйып, сол жерге кепеннің бір бөлігін салыңыз.

Иә, есікті жабыңыз.

Сол түтіннен олар бірден өмірге келеді.

Шаруаның сол қабатын кепеннен кесіп алып, табыттың қақпағын берді.

Өлген адам қабірге жақындады, қабір еріді және оған бата бастады.

Кенет... *қарға* ...және ол дұрыс жабылып үлгермеді.

Қақпақтың бір шеті сыртта қалды.

Адам бәрін көрді, бәрін байқады.

Атты мініп, ауылға кетті.

Бір үйде жылау, айқай естиді.

Ол жерге кіреді, екі жігіт жатыр ... өлі.

-Жылама, мен оларды тірілтемін!

- Қайта тіріл, қымбаттым!

Тауарымыздың жартысын береміз, – дейді туыстары.

Ер адам бәрін дұрыс жасады, өлген адам үйреткендей, жігіттер өмірге келді.

Жергілікті

қуанып, шаруаны бірден ұстап алып, арқанмен байлады.

– Жоқ, сізді билікке таныстырамыз, аға.

Қайта тірілте алған кезде

сондықтан сен өлдің.

– Иә, сен қандайсың, православ!

Құдайдан қорқыңыз, - деп айқайлады шаруа және бәрін айтты.

түнде оған не болды.

Адамдар жиналып, оларды зиратқа лақтырды, өлген адам жатқан қабірді тапты

шықты.

Қайта тұрмас үшін олар қазып алып, оның жүрегіне көктерек қазықты қадады.

Иә, мен адамдарға кір келтірмедім.

Ал шаруа ерекше марапатталып, құрметпен үйіне қайтарылды.