Песенка пьяного деда - Король и Шут

Нынче я опять проснулся у собачьей конуры,

И опять меня старуха не пустила на порог.

От обиды я чуть было, как собака, не завыл,

Кто б меня опохмелил и встать на ноги помог?

Нет уваженья к старику,

Вроде седая голова, да.

На черта завел себе жену?

Э-хе-хей.

Она всегда старухою была!

Собака морду положила на обгрызаную кость,

Посиделки с дедом старым не нужны ей здесь и даром!

Не приятель ей, как видно, пьяный бородатый гость,

От которого, к тому же, жутко веет перегаром!

Ты уж, собачка, не брани,

Я бы не стал тебе мешать,

Мне просто некуда идти,

К тому же очень трудно встать!

Бүгін мен ит үйінде тағы ояндым,

Тағы да кемпір мені босағадан өткізбеді.

Өкпеден ит боп айқайладым,

Кім мені мас қылып, аяғымнан тұруыма көмектесер еді?

Қартқа құрмет жоқ

Сұр бас сияқты, иә.

Неге өзіңе әйел алдың?

Е-хэ-эй.

Ол әрқашан қартайған!

Ит тұмсығын кемірген сүйекке қойды,

Оған бұл жерде қарт атасымен кездесудің керегі жоқ!

Оның досы емес, мас сақалды қонақ, шамасы,

Оның үстіне, одан түтіннің иісі шығады!

Сен, ит, ұрыспа,

Мен сені мазаламас едім

Менің барар жерім жоқ

Оның үстіне тұру өте қиын!