Мёртвый жених - Король и Шут

В стародавние годы жили-были в одной деревне два молодых парня;

жили они дружно,

вместе по бабам ходили, друг друга за родного брата почитали.

Сделали они между

собой такой уговор: кто из них станет вперед жениться, тому звать своего

товарища

на свадьбу;

жив ли он будет, помрет ли — все равно.

Через год после этого

заболел

один молодец и помер;

а спустя несколько месяцев задумал его товарищ жениться.

Собрался со всеми родственниками и поехал за невестою.

Случилось им ехать мимо

кладбища;

вспомнил жених своего приятеля, вспомнил старый уговор и велел

остановить лошадей.

«Я, — говорит, — пойду к своему товарищу на могилу, попрошу его к себе на

свадьбу

погулять;

он был мне верный друг!»

Пошел на могилу и стал звать:

«Любезный товарищ!

Прошу тебя на свадьбу ко мне».

Вдруг могила растворилась, покойник встал и вымолвил:

«Спасибо тебе, брат, что исполнил свое обещание!

На радостях взойди ко мне;

выпьем с тобой по стакану сладкого вина».

«Зашел бы, да поезд стоит, народ дожидается».

Покойник отвечает:

«Эх, брат, стакан ведь недолго выпить, ты ж знаешь».

Жених спустился в могилу;

покойник налил ему чашу вина, он выпил — и прошло

целые

сто лет.

«Пей, милый, еще чашу!»

Выпил другую — прошло двести лет.

«Ну, дружище, выпей и третью да ступай с богом, играй свою свадьбу!»

Выпил третью чашу — прошло триста лет.

Покойник простился с своим товарищем;

гроб закрылся, могила заровнялась.

Жених смотрит: где было кладбище, там стала

пустошь;

нет ни дороги, ни сродников, ни лошадей, везде проросла крапива да

высокая трава.

Побежал в деревню — и деревня уж не та;

дома иные, люди все

незнакомые.

Пошел к священнику — и священник не тот;

рассказал ему, как и что

было.

Священник начал по книгам справляться и нашел, что триста лет назад

был такой случай: в день свадьбы отправился жених на кладбище и пропал, а

невеста его вышла потом замуж за другого.

Ертеде бір ауылда екі жас жігіт өмір сүріпті;

олар бірге өмір сүрді

олар бірге әйелдерге барды, олар бір-бірін туған ағалары үшін құрметтеді.

Олар арасында жасады

осындай келісім болып табылады: олардың қайсысы алдын ала үйленетін болса, ол оны шақырады

жолдас

үйлену тойына;

Ол тірі ме, өле ме, бәрібір.

Осыдан бір жылдан кейін

ауырып қалды

бір жақсы болды және қайтыс болды;

және бірнеше айдан кейін оның досы үйленуге шешім қабылдады.

Барлық туыстарымен жиналып, келінге барды.

Олар кездейсоқ өтіп кетті

зираттар;

досының күйеу жігіті есіне түсіп, ескі келісімін есіне түсіріп, бұйырды

аттарды тоқтат.

«Мен, - дейді ол, - мен жолдасымның қабіріне барамын, мен оны өзімнің қасыма келуін сұраймын.

үйлену той

серуендеу;

ол менің нағыз досым болды!»

Мен қабірге барып, қоңырау шала бастадым:

«Құрметті жолдас!

Менің тойыма келуіңізді сұраймын».

Кенет қабір еріді, өлген адам орнынан тұрып:

«Уәдеде тұрғаныңыз үшін рахмет, аға!

Маған қуанышпен кел;

Сенімен бір стақан тәтті шарап ішейік» деді.

«Мен кірер едім, бірақ пойыз тұр, адамдар күтіп тұр».

Өлген адам жауап береді:

«Ой, аға, бір стақан ішуге көп уақыт кетпейді, білесіз бе».

Күйеу жігіт молаға түсті;

өлген адам оған бір кесе шарап құйып берді, ол оны ішті - және ол өтті

тұтас

жүз жыл.

«Іш, қымбаттым, тағы бір кесе!»

Тағы да іштім – екі жүз жыл өтті.

«Ал, досым, ішіп ал да, үшінші рет Құдаймен бірге жүр, тойыңды ойна!»

Үшінші тостағанды ​​іштім – үш жүз жыл өтті.

Өлген адам жолдасымен қоштасты;

табыт жабылды, қабір тегістелді.

Күйеу жігіт: зират қайда болса, сол жерде болды

шөл дала;

жол жоқ, ағайын-туыс жоқ, жылқы жоқ, қалақай өскен әр жерде, иә

биік шөп.

Ауылға жүгірдім – ауыл да бір емес;

әртүрлі үйлер, барлық адамдар

бейтаныс.

Мен діни қызметкерге бардым - және діни қызметкер бірдей емес;

оған қалай және нені айтты

Ол болды.

Діни қызметкер кітаптармен кеңесуді бастады және оны үш жүз жыл бұрын тапты

мұндай жағдай болды: үйлену тойы күні күйеу жігіт зиратқа барып, жоғалып кетті, ал

оның қалыңдығы кейінірек басқаға үйленді.