Леший обиделся - Король и Шут

В ночном лесу костер горел,

А у костра усталый дедушка сидел.

Трогал усы, трубку курил,

О чем-то тихо сам с собою говорил.

И в тот же миг раздался крик,

Схватив дубину, поспешил на зов старик.

От боли корчась, парень в кустах лежал,

И озирался и от страха весь дрожал.

Дедушка, милый, спаси меня!

В капкан угодила нога моя!

Но почему в ответ, брови нахмурил дед?

Брови сурово нахмурил дед!

Старик курил и говорил:

Ты мне серьезную обиду причинил.

Как смел ты этой ночью в мой лес ходить?

О страшном лешем так бесстыдно позабыть?!

Дедушка, милый, спаси меня!

В капкан угодила нога моя!

Но почему в ответ, брови нахмурил дед?

Брови сурово нахмурил дед!

Погибель тебя ждет,

Коль ты со мною повстречался!

Ведь больше не живет, тот зверь,

Что в мой капкан попался!

Парень вскочил и помчался прочь,

Дико кричал, проклиная ночь.

Падал одежду рвал, снова вставал бежал.

Вместе с капканом, аж до самого дома!

Түнгі орманда өрт өртенді,

Ал от басында шаршаған ата отыр екен.

Мұртына қолын тигізді, түтінін тартты,

Ол бірдеңе туралы өз-өзіне үнсіз сөйледі.

Дәл осы сәтте айқай естілді,

Қолына шоқпар алған қария қоңырауға асыға жөнелді.

Жігіт ауырып, бұталарда жатты,

Ал ол жан-жағына қарап, қорқып дірілдеп кетті.

Ата, қымбаттым, мені құтқар!

Менің аяғым қақпанға түсті!

Бірақ атасы неге қабағын түйіп жауап берді?

Атасы қабағын қатты түйді!

Қарт темекі тартып:

Сіз мені қатты ренжіттіңіз.

Бүгін түнде менің орманыма қалай баруға батылыңыз бар?

Қорқынышты гоблин туралы ұятсыз ұмытып кетесіз бе?!

Ата, қымбаттым, мені құтқар!

Менің аяғым қақпанға түсті!

Бірақ атасы неге қабағын түйіп жауап берді?

Атасы қабағын қатты түйді!

Сені өлім күтіп тұр

Менімен кездескен кезде!

Өйткені, ол аң енді өмір сүрмейді,

Менің тұзағыма не түсті!

Жігіт орнынан атып тұрып қаша жөнелді

Дико түнді қарғап айқайлады.

Ол құлап, киімін жыртып, орнынан тұрып, қайта жүгірді.

Тұзақпен бірге үйге дейін!