Королева-Ведьма - Король и Шут

В некотором королевстве жил-был король.

У этого короля была дочь волшебница.

При королевском дворе проживал поп, а у попа был сынок десяти лет и каждый день

ходил к одной старушке — грамоте учиться.

Раз случилось ему поздно вечером идти

с ученья;

проходя мимо дворца, глянул он на одно окошечко.

У того окошечка сидит

королевна, убирается: сняла с себя голову, мылом намылила, чистой водой вымыла,

волосы гребнем расчесала, заплела косу и надела потом голову на старое место.

Мальчик диву дался.

Воротился домой и стал всем рассказывать, как он королевну

без головы видел.

Вдруг расхворалась-разболелась королевская дочь, призвала отца

и стала ему наказывать:

«Если я помру, то заставьте поповского сына три ночи сряду надо мною псалтырь

читать».

Померла королевна, положили ее в гроб и вынесли в церковь.

Король призывает

попа:

«Есть у тебя сын?»

«Есть, ваше величество».

«Пусть читает над моей дочерью псалтырь три ночи сряду».

Поп воротился домой и велел сыну изготовиться.

Утром пошел попович учиться и сидит

над книгою такой скучный.

«О чем запечалился?2 — спрашивает его старушка.

«Как мне не печалиться, коли я совсем пропал?»

«Да что с тобой?

Говори толком».

«Так и так, бабушка!

Надо читать над королевною, а она ведь колдунья!»

«Я прежде тебя это ведала!

Только не бойся, вот тебе ножик;

когда придешь в церковь,

очерти около себя круг, читай псалтырь да назад не оглядывайся.

Что бы там ни было,

какие бы страсти ни представлялись — знай свое, читай да читай!

А если назад

оглянешься — совсем пропадешь!»

Вечером пришел мальчик в церковь, очертил ножом около себя круг и принялся за

Бір патшалықта бір патша өмір сүріпті.

Бұл патшаның сиқыршы қызы бар екен.

Патша сарайында бір діни қызметкер тұрды, ал діни қызметкердің он жаста және күн сайын ұлы болды

бір кемпірге барды - оқуды және жазуды үйрену.

Бірде ол кешке түнде кетіп қалады

оқытудан;

сарайдың жанынан өтіп бара жатып, бір кішкентай терезеге қарады.

Сол терезеде отырады

ханшайым, тазалайды: ол басын шешіп, сабынмен көпіртті, таза сумен жуды,

ол шашын тарақпен тарады, өріп алды, содан кейін басын бұрынғы орнына қойды.

Бала таң қалды.

Ол үйіне қайтып, барлығына өзінің ханшайым болғанын айта бастады

Мен оны бассыз көрдім.

Кенет патша қызы ауырып, ауырып қалды, әкесін шақырды

және оны жазалай бастады:

«Егер мен өлсем, діни қызметкердің ұлын үш түн қатарынан үстімнен жыршы ет

оқыңыз».

Ханшайым қайтыс болды, олар оны табытқа салып, шіркеуге апарды.

Патша шақырады

бөксе:

— Ұлың бар ма?

— Иә, мәртебелі.

«Ол менің қызым туралы жырды үш түн қатарынан оқып берсін».

Діни қызметкер үйіне қайтып келіп, ұлына дайындалуды бұйырды.

Таңертең діни қызметкер оқуға кетті және отырады

кітап өте қызық.

«Неге қайғырдың? 2», - деп сұрайды кемпір одан.

«Егер мен мүлде жоғалып кетсем, қалай мұңаймаспын?

«Сенімен не болды?

Жақсы сөйле».

«Осылайша, әже!

Королеваның үстінен оқу керек, ол сиқыршы!

«Мен мұны сенен бұрын білдім!

Тек қорықпа, міне саған пышақ;

сен шіркеуге келгенде

айналаңызға шеңбер сызыңыз, гимналды оқыңыз және артқа қарамаңыз.

Қандай болса да,

Қандай құмарлықтар пайда болуы мүмкін - өзіңізді біліңіз, оқыңыз және оқыңыз!

Ал қайтып келсе

Айналаңызға қарасаңыз, мүлдем адасып кетесіз!»

Кешке бала шіркеуге келіп, пышақпен шеңбер сызып, жолға шықты