Два монаха в одну ночь - Король и Шут

В ночи ветер завыл и дождь сильный был

В дверь постучали - я тут же открыл!

А там, на улице был монах промокший

И весь продрогший и его я впустил.

Его я усадил за стол и он молчал

Ему чаю я налил, но снова кто-то постучал

Тот же монах за дверью стоял

И на меня глаза он поднял:

"На ночь приюти - сбился я с пути".

Но тут сказал ему я: "Взгляни на себя,

Кто ты такой, чтоб дурачить меня?"

А он мне говорил: "Меня ты знаешь,

Я прошлой ночью к тебе заходил".

Я дверь с улыбкой закрыл - войти ему не дал:

"Меня ты не удивил и не такое я видал!"

В дом я вернулся и обалдел -

Там с кружкой чая гость мой сидел.

Его увидел я и рядом с ним себя.

Его увидел я, а рядом с ним себя.

Түнде жел соғып, жаңбыр қатты жауды

Есік қағылды – мен бірден аштым!

Ал сол жерде, көшеде дымқыл монах болды

Барлығы суып кетті, мен оны ішке кіргіздім.

Мен оны үстелге отырғыздым, ол үндемей қалды

Мен оған шәй құйып бердім, бірақ тағы біреу қағады

Есіктің сыртында сол монах тұр екен

Және ол маған көзін көтерді.

«Түнге баспана - мен жолдан адасып қалдым».

Бірақ содан кейін мен оған: «Өзіңе қара,

Мені алдайтындай сен кімсің?»

Ол маған: «Сен мені білесің,

Кеше түнде саған қонаққа бардым».

Мен күлімсіреп есікті жаптым - мен оны кіргізбедім:

«Сен мені таң қалдырмадың және мен ондай ештеңе көрмедім!

Мен үйге оралдым және таң қалдым -

Қонағым сол жерде шәй ішіп отырды.

Оның қасында мен оны және өзімді көрдім.

Мен оны көрдім, оның жанында мен өзімді көрдім.