Divers - Joanna Newsom

A diver is my love

(and I am his, if I am not deceived),

who takes one breath above, for every hour below the sea;

who gave to me a jewel

worth twice this woman’s life (but would cost her less

than laying at low tide,

to see her true love phosphoresce).

And in an infinite regress:

Tell me, why is the pain of birth

lighter borne than the pain of death?

I ain’t saying that I loved you first,

but I loved you best.

I know we must abide

each by the rules that bind us here:

the divers, and the sailors, and the women on the pier.

But how do you choose your form?

How do you choose your name?

How do you choose your life?

How do you choose the time you must exhale,

and kick, and rise?

And in an infinite capsize:

Like a bull tearing down the coast,

double hulls bearing double masts-

I don’t know if you loved me most, but you loved me last.

Recall the word you gave:

to count your way across the depths of this arid world,

where you would yoke the waves,

and lay a bed of shining pearls!

I dream it every night:

the ringing of the pail,

the motes of sand dislodged,

the shucking, quick and bright;

the twinned and cast-off shell reveal a single heart of white.

And in an infinite backslide:

Ancient border, sink past the West,

like a sword at the bearer’s fall.

I can’t claim that I knew you best,

but did you know me at all?

A woman is alive!

A woman is alive;

you do not take her for a sign in nacre on a stone,

alone, unfaceted and fine.

And never will I wed.

I’ll hunt the pearl of death to the bottom of my life,

and ever hold my breath,

till I may be the diver’s wife.

See how the infinite divides:

and the divers are not to blame

for the rift, spanning distant shores.

You don’t know my name,

but I know yours.

Сүңгуір - менің махаббатым

(Мен мен алданбаған болсам, мен оғанмын),

теңіз астында әр сағат сайын жоғарыда бір дем алатын;

кім маған асыл тасты сыйлады

бұл әйелдің өмірінен екі есе қымбат (бірақ оған арзанырақ

төмен толқынға             

 оның шынайы махаббатының фосфорланғанын көру).

Және шексіз регрессияда:

Айтыңызшы, неге босану азабы

өлім азабынан жеңілірек пе?

Мен сені бірінші сүйдім деп айтпаймын,

бірақ мен сені бәрінен де жақсы көрдім.

Мен өзімізді сақтауымыз керек екенін білемін

әрқайсысы бізді мына жерде байланыстыратын ережелер бойынша:

сүңгуірлер, теңізшілер және пирстегі әйелдер.

Бірақ пішінді қалай таңдайсыз?

Есіміңізді қалай таңдайсыз?

Өміріңізді қалай таңдайсыз?

Дем шығару уақытын қалай таңдайсыз?

және теуіп, көтерілу керек пе?

Және шексіз төңкерісте:

Жағалауды бұзған өгіздей,

қос діңгектері бар қос корпустар-

Мені сүйсеңізді білмеймін, бірақ сіз мені соңғы сүйдіңіз.

Сіз берген сөзді еске түсіріңіз:

 осы қуаң дүниенің тереңдігінен өту жолыңызды санау үшін,

толқындарды қай жерде ұстар едің,

және жарқыраған інжу-маржан төсегін сал!

Мен күн сайын түсін түсінемін:

шелектің шырылдауы,

құм түйірлері ығысқан,

тез және жарқын;

егізделген және құйылған қабық ақ түсті жалғыз жүректі көрсетеді.

Және шексіз кері сырғуда:

Ежелгі шекара, Батысты басып өтіп,

ұстаушы құлағандағы қылыш сияқты.

Мен сізді жақсы білдім деп айта алмаймын,

бірақ сіз мені                                                                                                                                                                                        та                          та                                               |

Әйел тірі!

Әйел тірі;

Сіз оны тастағы сіреспе ретінде қабылдамайсыз,

жалғыз, қырсыз және жақсы.

Мен ешқашан үйленбеймін.

Өлім інжу-маржанын өмірімнің түбіне дейін іздеймін,

және менің тынысымды басып,

Мен сүңгуірдің әйелі болғанша.

Шексіздің қалай бөлінетінін қараңыз:

және сүңгуірлер кінәлі емес

алыс жағаларды қамтитын жарғақ үшін.

Сіз менің атымды білмейсіз, 

бірақ сендікін білемін.