La vie de cocagne - Jeanne Moreau

Je rêve toujours d’me tirer, d’me barrer

D’me tailler, de foutre le camp

Moi qu’aimerais tant m’arrêter d’cavaler

Prendre le temps

D’avoir des chats, des petits chats

Des chiens, des tas d’enfants

Un vieux fauteuil au coin du feu

Où me laisser glisser à deux

Avoir mes bouquins sous la main

Qui s’ouvrent d’eux-mêmes

Aux pages que l’on aime

Et qu’on relit sans fin

Parce qu’on les aime

Un petit clocher de Cocagne

Que j’entendrais tinter

L’hiver tout comme l'été

La nuit, le jour, sur la campagne

Me donneraient envie de n’plus changer ma vie

On verrait chaque soir

L’tourbillon fou du monde devant la télé

Mes chats, mes chiens roupillant à nos pieds

À poings fermés

Et qu’au dehors le vent d’hiver

Se donnerait un mal de chien

Pour faire plier les peupliers

Que nous aurions plantés à deux

Et les soirées d’automne couleraient

Douces et monotones

Et chaque nuit on se dirait: «Chéri, on réveillonne!»

Aïe !

Quelle petite vie de Cocagne

L’hiver tout comme l'été

J’pourrais pas m’en lasser

La nuit, le jour, dans ma campagne

Ni vue et ni connue dans mon petit coin perdu

Mais v’là qu’il faut me tirer, me barrer

Me tailler, foutre le camp

J’ai même pas l’temps d’m’oublier

Un instant loin du présent

Adieu mes chats, mes petits chats, mes chiens

Adieu le vent

Ce vieux fauteuil au coin du feu

J’m’y serais jamais planquée à deux

C’est bête ce rêve que j’fais chaque jour

Dans ma p’tite auto

En venant du bureau

Qui pourrit ma vie de nostalgie

Мен әрқашан шығуды, шығуды армандаймын

Мені кесіп тастау үшін, тозақтан шығару үшін

Мен мінуді тоқтатқым келеді

Уақыт алыңыз

Мысықтар болуы үшін, кішкентай мысықтар

Иттер, балалар көп

От жанындағы ескі кресло

Екі маған сырғанауға рұқсат етіңіз

Менің кітаптарымды қолыңызда ұстаңыз

олар өздерін ашады

Біз жақсы көретін беттерге

Және біз шексіз қайталап оқимыз

Өйткені біз оларды жақсы көреміз

Коканның шағын қоңырау мұнарасы

Қоңырауды еститінім

Жаз сияқты қыс

Түн, күн, ауылда

Мен өмірімді енді өзгерткім келмейтін болар еді

Әр түнде көретін едік

Теледидар алдында әлемнің ессіз құйындары

Мысықтарым, иттерім аяғымызда түнеп жатыр

Жабық жұдырықтармен

Ал қысқы желдің сыртында

Қатты азап берер еді

Теректерді иілу үшін

Бірге отырғызар едік

Ал күздің кештері ағып кететін

Тәтті және монотонды

Әр түнде біз: «Жаным, біз Жаңа жыл қарсаңындамыз!» Дейтін едік.

Ой!

Қандай кішкентай Кокань өмірі

Жаз сияқты қыс

Мен оған тоймадым

Түн, күн, менің ауылымда

Менің жоғалған бұрышымда көрген де, таныған да жоқ

Бірақ бұл жерде мені тарту керек, мені бөгеу керек

Мені кесіп тастаңыз, кетіңіз

Тіпті өзімді ұмытуға уақытым жоқ

Қазіргі уақыттан бір сәт

Қош бол менің мысықтарым, кішкентай мысықтарым, иттерім

Желмен қоштасу

От жанындағы ескі орындық

Мен ол жерде ешқашан екеуін жасырмас едім

Менің күнде көретін бұл арманым ақымақ

Менің кішкентай көлігімде

Кеңседен келе жатыр

Өмірімді сағынышпен шірітетін кім