Z Pamietnika - Grzegorz Turnau

Dziś przyszła ona, której nie znam

Cała spłakana uśmiechami

I jak najbardziej wymyślona

Ja jak najbardziej nudny dla niej

Wylała kawę na sukienkę

Ja umierałem w pustej głowie

Jeżeli zadał bym pytanie

Może nadeszła by odpowiedź

Ale mój biedny głos się upił

I leżał w tle pod gazetami

— pan to jest rzeczywiście głupi

Więc byłem także głupi dla niej

Zaczęła czytać moje listy

Też całkowicie wymyślone

Przynajmniej pismo mam przejrzyste

Choć w głowie całkiem przewrócone

Zjedliśmy listy na kolację

A potem długo stałem w oknie

Głowa mi spadła na akację

I na gałęzi dotąd moknie

Бүгін мен танымайтын ол келді

Барлығы күліп жылайды

Және толығымен ойлап тапты

Мен ол үшін ең жалықтымын

Ол кофені көйлегіне төгіп тастады

Мен бос басымда өлдім

Егер мен сұрақ қойсам

Мүмкін жауап келетін шығар

Бірақ менің бейшара дауысым мас болды

Ал ол газеттердің астында екінші жақта жатты

-сен шынымен ақымақсың

Сондықтан мен де оған ақымақ болдым

Ол менің хаттарымды оқи бастады

Сондай-ақ толығымен жасалған

Ең болмаса қолжазбам анық

Басында толығымен ренжігенімен

Біз кешкі асқа хаттарымызды жедік

Сосын терезенің алдында ұзақ тұрдым

Менің басым акация ағашына түсті

Ал бұтақта әлі дымқыл