Marta - Grzegorz Turnau

Na parapecie wsparta

Siedzi w niebieskiej sukni

Nazywa się na pewno

Na pewno marta

Lub może jeszcze smutniej

Siedzi w otwartym oknie

I czyta stare wiersze

Przebrzmiałe bezpowrotnie

Jak pocałunki pierwsze

Litery drukowane

Przed jej oczami skaczą

W jej sercu niezakochanym

Jesienny dzień się zaczął

Na parapecie wsparta…

Spogląda obojętnie

W ulicę spowszedniałą

Tam gdzie dziewczyny

Skrzętnie

Sprzedają swoje ciało

Spogląda i zazdrości

I w dłoniach oczy chowa

Że nawet takiej miłości

Los jej nie podarował

Nie podarował

Na parapecie wsparta

Siedzi w niebieskiej sukni

Nazywa się na pewno

Na pewno marta

Lub może jeszcze

Smutniej

Терезеге сүйеніп

Ол көк көйлек киіп отыр

Бұл міндетті түрде шақырылады

Әрине Марта

Немесе одан да қайғылы болуы мүмкін

Ол ашық терезеде отыр

Ал ескі өлеңдерді оқиды

Бұл қайтарымсыз өтті

Бірінші поцелу сияқты

Басылған әріптер

Олар оның көз алдында секіреді

Оның сүймеген жүрегінде

Күздің күні басталды

Терезеде қолдау көрсетіледі ...

Ол бейжай қарайды

Күнделікті көшеге

Қыздар қайда

Бос емес

Олар денелерін сатады

Ол қарап, қызғанады

Және ол көздерін қолдарына жасырады

Тіпті осындай махаббат

Тағдыр оны оған бермеді

Ол садақа бермеді

Терезеге сүйеніп

Ол көк көйлек киіп отыр

Бұл міндетті түрде шақырылады

Әрине Марта

Немесе одан да көп болуы мүмкін

Нашар