Stacyjka Zdrój - Grzegorz Turnau

Stacyjka Zdrój, miasteczko przy niej _

A nad miasteczkiem widzę tym

Jak niziuteńko niebo płynie

Na którym imię twe pisze dym

Jak niziuteńko niebo płynie

Na którym imię twe pisze dym

Na rynku zawsze ludniej

Gdy targ przy starej studni

U wrót plebanii drzemie dziad

I kasztanami sypie wiatr

Wciąż wracam na stacyjkę białą

Pociągiem, który lato wiózł

Wesołych brzóz go sześć witało —

Sześć go żegnało zmartwionych brzóz

Wesołych brzóz go sześć witało —

Sześć go żegnało zmartwionych brzóz

Ze stacji droga krótka —

Zielona stara furtka

Zaskrzypi cicho: «Jak się masz —

Podobną kiedyś znałam twarz»

A potem sień - ktoś drzwi odmyka —

Głosy wzruszone, twój i mój

A potem cień i wszystko znika

I już umyka Stacyjka Zdrój

A potem cień i wszystko znika

I już umyka Stacyjka Zdrój

Здрой станциясы, оның жанындағы қала _

Ал мен мұны қаланың үстінде көремін

Аспан қандай жарық

Түтінмен кімнің аты жазылған

Аспан қандай жарық

Түтінмен кімнің аты жазылған

Базар алаңында әрқашан халық көп

Ескі құдықтың жанында базар болған кезде

Пресвитерия қақпасының алдында атам ұйықтап жатыр

Ал каштанды жел соғады

Мен ақ тұтану қосқышына қайта ораламын

Жазды алған пойызда

Оны алты көңілді қайың қарсы алды -

Алты оны мазасыз қайыңдармен қоштасты

Оны алты көңілді қайың қарсы алды -

Алты оны мазасыз қайыңдармен қоштасты

Станциядан қысқа жол бар -

Жасыл ескі қақпа

Ол ақырын сықырлайды: «Қалайсың?

Мен бір кездері ұқсас бетті білетінмін »

Содан кейін кіреберіс - есікті біреу ашады -

Сіздікі мен менікі қозғалған дауыстар

Содан кейін көлеңке және бәрі жоғалады

Ал Zdroj станциясы қазірдің өзінде жоқ

Содан кейін көлеңке және бәрі жоғалады

Ал Zdroj станциясы қазірдің өзінде жоқ