Dom Stary - Grzegorz Turnau

Dom stary, opuszczony, gdzieś na skraju drogi

Dziwne — choć iść tam nie chcesz, same niosą nogi

Wchodzisz — bezludna cisza aż dźwięczy wokoło

Myślisz — tak kiedyś było tu głośno, wesoło

Na ścianach fotografie: Panowie z Paniami

A to — patrzcie — fortepian: lubił grywać na nim

Tu w wazoniku piórko, znalazłem je wtedy

Tu róża zasuszona, pamiętasz, jak kiedyś…

Za stołem wyraźniejsze jeszcze od powietrza

Najdroższe cienie siedzą - coraz lżejsze, bledsze

A szklanki czas nie rozbił - cała, wieczna żyje

Choć ten, co pijał z niej, już z innych źródeł pije

O!

nieśmiertelność rzeczy, o!

pamiątki po nas

Bo to przecież nasz dom jest i opowieść o nas

To twoich palców ciepło, wciąż na tych klawiszach

Nasze w tych ścianach głosy i ta po nich cisza

Dom stary, opuszczony, gdzieś na skraju drogi

Dziwne — choć iść tam nie chcesz, same niosą nogi

A ponad domem błękit, wysoki, ogromny

I gwiazda wstaje pierwsza — tam, na nieboskłonie…

Ескі, қаңырап бос қалған үй, бір жерде жол жиегінде

Біртүрлі – ол жаққа барғың келмесе де, аяқтарын өзі көтеріп жүреді

Сіз кіресіз - қаңырап қалған тыныштық айналаны шырылдатады

Сіз ойлайсыз - бұрын бұл жерде шулы және көңілді болды

Қабырғаларда фотосуреттер бар: мырзалар ханымдармен

Ал мынау – қарашы – фортепиано: ол оны ойнағанды ​​ұнататын

Вазадағы қауырсын, мен оны сол кезде таптым

Міне кептірілген раушан, есіңізде болсын...

Үстелдің артында ауадан да таза

Ең қымбат көлеңкелер отырады - әрқашан ашық, бозғылт

Ал уақыт көзілдірікті сындырған жоқ - бәрі мәңгілік

Оны ішкен адам басқа көздерден ішеді

ТУРАЛЫ!

заттардың өлместігі, о!

бізден кейін кәдесыйлар

Өйткені, бұл біздің үйіміз және біз туралы әңгіме

Бұл сіздің саусақтарыңыздың жылуы, әлі де сол пернелерде

Бұл қабырғалардағы біздің дауыстарымыз және олардан кейінгі тыныштық

Ескі, қаңырап бос қалған үй, бір жерде жол жиегінде

Біртүрлі – ол жаққа барғың келмесе де, аяқтарын өзі көтеріп жүреді

Ал үйдің үстінде көк, биік, үлкен

Жұлдыз алдымен көтеріледі - сонда, аспанда ...