Человек за бортом - Григорий Лепс

Был шторм.

Канаты рвали кожу с рук и якорная цепь визжала чертом.

Пел ветер песню дьявола, и вдруг, раздался голос: — Человек за бортом!

И сразу: Полный назад!

Стоп машина!

Живо спасти и согреть!

Внутрь ему, если мужчина, если же нет — растереть!

Я пожалел, что обречен шагать по суше, — значит, мне не ждать подмоги.

Никто меня не бросится спасать и не объявит шлюпочной тревоги.

А скажут: — Полный вперед!

Ветер в спину!

Будем в порту по часам.

Так ему, сукину сыну, пусть выбирается сам!

И мой корабль от меня уйдет.

На нем, должно быть, люди выше сортом.

Впередсмотрящий смотрит лишь вперед, ему плевать, что человек за бортом!

Я вижу: мимо суда проплывают, ждет их приветливый порт.

Мало ли кто выпадает с главной дороги за борт.

Проигрыш.

Пусть в море меня вынесет, а там — шторм девять баллов новыми деньгами!

За мною спустит шлюпку капитан, и обрету я почву под ногами.

Они зацепят меня за одежду, значит, падать одетому — плюс!

В шлюпочный борт, как в надежду, мертвою хваткой вцеплюсь.

Здесь с бака можно плюнуть за корму.

Узлов немного — месяц на Гавану,

Но я хочу на палубу — к нему, к вернувшему мне землю капитану!

Правда, с качкой у них — перебор там, в штормы от вахт не вздохнуть,

Но человеку за бортом, здесь не дадут утонуть!

Я на борту, курс прежний, прежний путь.

Мне тянут руки, души, папиросы.

И я уверен, если что-нибудь, — мне бросят круг спасательный матросы.

Давайте ж полный вперед, что нам льдина!

Я теперь ваш, моряки!

Режь меня, сукина сына, и разрывай на куски!

Когда пустым захлопнется капкан и на земле забудутся потери,

Мне самый лучший в мире капитан опустит трап, и я сойду на берег.

Я затею такой разговор там и научу кой-кого,

Как человека за бортом не оставлять одного.

Дауыл болды.

Арқан қолдың терісін жұлып алып, якорь тізбегі тозақтай шырылдады.

Жел шайтанның әнін шырқады, кенеттен дауыс шықты: «Бұдан асып кеткен адам!»

Және бірден: Толық арқа!

Көлікті тоқтат!

Тірі сақтаңыз және жылытыңыз!

Ішінде адам болса, болмаса – ұнтақ!

Құрғақ жерде жүруге жаралғаныма өкіндім, яғни көмек күтпеймін.

Ешкім мені құтқаруға және қайық дабылын жариялауға асықпайды.

Олар: - Толық жылдамдық алға!

Арқаңызда жел!

Біз сағатына портта боламыз.

Ендеше ол, қаншық, өзі таңдай берсін!

Ал менің кемем мені тастап кетеді.

Онда жоғары санатты адамдар болуы керек.

Күзетші тек алға қарайды, ол кісінің шектен шыққанына мән бермейді!

Қарасам: кемелер өтіп жатыр, оларды достық порт күтіп тұр.

Сіз негізгі жолдан кімнің құлап кеткенін ешқашан білмейсіз.

Жеңілу.

Олар мені теңізге шығарсын, сонда - жаңа ақшамен тоғыз ұпайлық дауыл!

Капитан мен үшін қайықты түсіреді, мен аяғымның астынан жер табамын.

Олар мені киімдеріме іліп қояды, яғни киініп құлау плюс!

Үміттенгендей, ажал құшағынан қайық жағына мінемін.

Мұнда резервуардан артқы жағына түкіруге болады.

Бірнеше түйін бар - Гаванаға бір ай,

Бірақ мен палубаға барғым келеді - оған, маған жерді қайтарған капитанға!

Рас, оларда тым көп соққылар бар, сіз дауылдың ауысуынан дем ала алмайсыз,

Бірақ бұл жерде суға кеткен адамның суға батып кетуіне жол берілмейді!

Мен борттамын, барысы бір, жолы бір.

Олар маған қол, жан, темекі тартады.

Мен, егер бірдеңе болса, матростар маған өмірлік сақина лақтыратынына сенімдімін.

Бар жылдамдықпен жүрейік, біз үшін қандай мұз тасқыны!

Мен енді сенікімін, теңізшілер!

Мені кесіп таста, қатынның баласы, жыртып таста!

Тұзақ бос жабылып, жоғалтулар жерде ұмытылғанда,

Әлемдегі ең жақсы капитан мен үшін баспалдақ түсіреді, мен жағаға шығамын.

Мен сол жерде осындай әңгіме бастап, біреуге үйретемін,

Адамды теңізде қалай жалғыз қалдырмауға болады.