Nostalgies - Gerard Lenorman

Toutes les cloches des églises

Sonnent le glas de nos campagnes

Je sais que nos miroirs se brisent

Au mur du château de Versailles

Nostalgie, nostalgie, nostalgie, nostalgie

Je suis la forêt de Senlis de tous ces chênes qu´on abat

Je suis le dernier cerf de France qu´on attend au bout d´un fusil

Tu vois, tu vois je suis le train qui traversait les villages de montagne

Ils ont laissé rouiller mes rails et moi je vieillis là tout seul dans un hangar

Je veux mourir en pyramide

Devant l´Egypte et ses trésors

Plutôt que vivre en Polaroïd

Sur une photo Technicolor

Je pense à toi Monsieur Mermoz

La baie de Rio a bien changé, tu sais

L´aventure aujourd’hui, c´est autre chose

Un petit bonhomme dans une bande dessinée

Aujourd´hui les cap-horniers sont inutiles

Et la Terre de Feu est en exil

Le temps, le temps, le temps, le temps

Ca n´arrange rien le temps

Le temps, le temps, le temps

Aujourd’hui c´est demain le temps

Et dans nos villes solitaires

On est des gens bien ordinaires

Eh, je pense à toi Don Quichotte de la Mancha

Et je cours après tes moulins à vent

Et qu´est-ce qu´on me dit?

Tu sais ce qu´on me dit?

Que je suis fou, eh oui que je suis fou

Comme ces hommes qui font la guerre et qui n´osent plus se battre en duel

Regarde, on n´est même plus des animaux, on est déjà des robots

L´amour n´existe que dans les livres

Déshabillé, tout en couleurs

Les jeunes filles en crinoline

Aimer les oiseaux et les fleurs

Moi, et moi je n´ai plus que la musique et des chansons pour leur parler

Je serai le dernier romantique

Avant que l´ordinateur X m´ait définitivement déprogrammé

Moi, moi si tu me donnes un arc-en-ciel

Je bâtirai des châteaux forts dans les brumes

Et dans les aurores loin du ciel bleu de l´Atlantique et loin

Loin du gris des villes du nord

Ma nostalgie est différente

On m´a pas fait de souvenirs

Et je suis un enfant qui invente

Je n´ai vécu qu´en avenir

Oh, on nous a trop souvent menti avec des chiffres

Avec des dates qui ne voulaient rien dire

Avec des rois des empereurs des présidents

Des murs de Berlin et des murailles de Chine

Les murs, les murs ne servent plus à rien, les murs

Et il serait temps qu´on vous le dise

Vous parlez trop, nous avons besoin de silence

Tout est chronométré la vie, l´amour, la mort

On ne pourra même plus battre nos propres records

Il faudra bien les casser, les chronomètres

Et vivre, vivre au rythme des saisons s´il nous en reste

Quand je pense qu´on nous amuse avec des satellites

Quand je pense qu´on nous amuse avec des nouvelles planètes

Alors qu´ici on bousille tout, les forêts, les océans, les rivières

On bousille tout, le coeur des hommes

Si nos consciences pouvaient se déranger

Se déranger aussi souvent que nos téléphones

Je ne veux plus croire en nos croyances

D´un Dieu pour chaque religion

S´il y en a un qui nous entend

Qu´il chante avec moi ma chanson

Je te parle à toi qui es dans ton bureau

Dans ton usine ou sur un tracteur

Je chante pour les hommes du nouveau monde

Pour toi, Pedro de Madrid, Gianni de Milan, Jeremy de San Francisco

Pour vous dire quoi?

Eh bien, pour vous dire que j´ai peur

Peur de nos avions qui vont trop vite

De ces pays que je ne rencontrerai jamais

Quand je ne veux plus que nos paroles soient entendues comme une langue

étrangère

Non je ne veux plus, je veux que nous ayons le temps de vivre tous

Le temps de sentir le soleil qui nous brûle, et le vent qui nous décoiffe

Le temps de regarder les abeilles, les écureuils

Le temps de parler à nos enfants, le temps d´oublier la terreur

La violence, la bêtise, que les hommes redeviennent des hommes

Et la terre un jardin, que la paix soit dans nos coeurs

Et que notre volonté soit faite, nostalgie

Nostalgie, planète Dieu

J´irai vers toi prendre ma place, j´irai vers toi

Nostalgie, nostalgie, nostalgie je t´aime

Барлық шіркеу қоңыраулары

Біздің науқандарымыздың өлімімен аяқталады

Айнамыздың сынғанын білемін

Версаль сарайының қабырғасында

Сағыныш, сағыныш, сағыныш, сағыныш

Біз кесіп тастаған осы емендердің барлығының Сенлис орманы менмін

Мен Франциядағы қарудың соңында күтілетін соңғы бұғымын

Көрдіңіз бе, мен таудағы ауылдардан өткен пойызмын

Олар менің рельстеріме тот жіберді, мен мұнда жалғыз сарайда қартайып жатырмын

Мен пирамидада өлгім келеді

Мысыр мен оның қазыналарының алдында

Полароидте өмір сүргеннен гөрі

Technicolor фотосуретінде

Мен сіз туралы ойлаймын, Мермос мырза

Рио шығанағы қатты өзгерді, білесіз бе

Бүгінгі шытырман оқиға басқа нәрсе

Комикстегі кішкентай жігіт

Бүгінде мүйіс мүйіздері жарамсыз

Ал Тиерра дель Фуэго қуғында

Уақыт, уақыт, уақыт, уақыт

Бұл ауа-райына көмектеспейді

Уақыт, уақыт, уақыт

Бүгін ертең уақыт

Ал біздің жалғыз қалаларымызда

Біз өте қарапайым халықпыз

Эй, мен сені ойлаймын Дон Кихот де ла Манча

Ал мен сенің жел диірмендеріңнің артынан жүгіремін

Ал маған не айтып жатыр?

Олардың маған не айтатынын білесіз бе?

Мен жындымын, иә мен жындымын

Соғыс жасайтын және енді дуэльге шығуға батылы жетпеген адамдар сияқты

Қараңызшы, біз енді жануар емеспіз, біз қазірдің өзінде роботпыз

Махаббат тек кітапта болады

Шешінген, бәрі түрлі-түсті

Кринолиндегі жас қыздар

құстар мен гүлдерді жақсы көреді

Мен және менде олармен сөйлесетін ән мен ән ғана қалды

Мен соңғы романтик боламын

X компьютері мені біржола бағдарламадан шығарғанға дейін

Мен, егер маған кемпірқосақ берсеңіз

Мен тұманда құлыптар саламын

Ал Атлант мұхитының көгілдір аспанынан алыс және алыстағы полярлық сәулелерде

Солтүстік қалалардың сұрғылтынан алыс

Менің сағынышым бөлек

Маған естелік қалмады

Ал мен ойлап табатын баламын

Мен тек болашақта өмір сүрдім

О, бізді сан рет алдап кетті

Ештеңені білдірмейтін күндермен

Патшалармен, императорлармен, президенттермен

Берлин қабырғалары мен Қытай қабырғаларынан

Қабырғалар, қабырғалар жарамсыз, қабырғалар

Біз сізге айтатын уақыт келді

Сіз тым көп сөйлейсіз, бізге үнсіздік керек

Барлығы уақытпен белгіленген өмір, махаббат, өлім

Біз енді өз рекордтарымызды да жаңарта алмаймыз

Біз оларды, секундомерлерді бұзуымыз керек

Ал бізде қалса жыл мезгілдерінің ырғағымен өмір сүріңіз, өмір сүріңіз

Менің ойымша, біз спутниктермен көңіл көтереміз

Менің ойымша, біз жаңа планеталармен көңіл көтереміз

Бұл жерде біз ормандарды, мұхиттарды, өзендерді, бәрін құртамыз

Біз бәрін, ерлердің жүрегін бұзамыз

Біздің ар-ұжданымыз бір-бірімізді мазаласа

Бір-бірімізді телефондарымыз сияқты жиі мазалайды

Мен енді біздің сенімдерімізге сенгім келмейді

Әрбір дін үшін Құдайдың

Бізді тыңдайтын адам болса

Менімен бірге әнімді айтсын

Мен сенің кеңсеңде отырған сенімен сөйлесіп тұрмын

Сіздің зауытта немесе тракторда

Мен жаңа әлемнің адамдары үшін ән айтамын

Сіз үшін Мадридтен Педро, Миландық Джанни, Сан-Францискодан Джереми

Сізге не айту керек?

Айтпақшы, мен қорқамын

Біздің ұшақтар тым жылдам жүреді деп қорқамыз

Ол елдерді мен ешқашан кездестірмеймін

Мен енді біздің сөздеріміздің тіл ретінде естілуін қаламайтын кезде

шетелдік

Жоқ, мен енді қаламаймын, мен бәріміздің өмір сүруге уақытымыз болғанын қалаймын

Күннің бізді күйдіріп жатқанын және шашымызды желдің ұшып жатқанын сезетін уақыт

Араларды, тиіндерді бақылайтын уақыт

Балаларымызбен сөйлесетін уақыт, қорқынышты ұмытатын уақыт

Зорлық-зомбылық, ақымақтық, еркектердің қайтадан еркекке айналуы

Ал жер бақ, жүрегімізде тыныштық болсын

Ал біздің еркіміз орындалады, сағыныш

Сағыныш, Құдай планетасы

Мен саған келемін орнымды ал, мен саған келемін

Сағыныш, сағыныш, сағыныш Мен сені сүйемін