Clair-Obscur - Françoise Hardy

clair-obscur

je n’aime rien tant que la fêlure

qui lézarde le mur

de sa résistance…

sombre et pâle

fragile et pur comme un cristal

transparent, idéal

quand j’y pense…

et je me tiens

ni trop près, ni trop loin

passager clandestin

d’un rêve incertain

je sais qu’il ne va pas vraiment bien

je n’attends rien

je lui tends juste la main…

il a fermé à double tour

pour pas souffrir, pour pas pleurer

car il croit que l’amour peut tuer…

clair-obscur

je n’aime rien tant que la blessure

protégée par le mur

de ses apparences…

sombre et pâle

coupant et dur comme un métal

mon ange, comme tu fais mal

quand j’y pense…

et il se tient

toujours à mi-chemin

du rejet, du besoin

de ce qui l’atteint

je sais qu’il ne va pas vraiment bien

je n’attends rien

je lui tends juste la main…

il ouvrira sa porte un jour

pour voir le ciel, pour respirer

et l’amour entrera sans frapper…

хиароскуро

Мен кректен артық ештеңені жақсы көремін

қабырғаны жару

оның қарсылығынан...

қараңғы және бозғылт

кристалдай нәзік және таза

мөлдір, идеал

мен оны ойласам...

ал мен тұрамын

тым жақын да, алыс та емес

қашқын

белгісіз арман туралы

Мен оның жағдайы жақсы емес екенін білемін

Мен ештеңе күтпеймін

Мен жай ғана қолымды созамын...

ол қос құлыптады

қиналмау, жыламау

өйткені ол махаббат өлтіреді деп сенеді...

хиароскуро

Мен ренжітуден басқа ештеңені жақсы көремін

қабырғамен қорғалған

оның көріністерінен ...

қараңғы және бозғылт

металл сияқты өткір және қатты

періштем, сен қалай ауырдың

мен оны ойласам...

және ол тұрады

әрқашан жарты жолда

бас тарту, қажеттілік

оған жеткен нәрсе туралы

Мен оның жағдайы жақсы емес екенін білемін

Мен ештеңе күтпеймін

Мен жай ғана қолымды созамын...

ол бір күні есігін ашады

аспанды көру, тыныс алу

ал махаббат есік қағусыз кіреді...