Exile's Journey - Fen

A brutal banishment

A condemnation unfeeling

Compels me to wander

In dreadful isolation

Why?

Why must I leave behind all that once was mine?

Ahead lies only an eternity of vacuum

No life awaits here amongst the forlorn soils of the Malediction Fields

A people lost

A tribe without spirit tethered to a land that no longer remembers

Trapped within valleys that scream without mercy

Prayers to a long-dead body go unheeded and unheard

The ghostly cries of the abandoned carve ruin into the fabric of my senses

Yet my back is turned

My heart stone

There will be no return for one such as I

For I am but a man

Fassible yet free

Purity and principles scattered to the harsh winds

Stoic beneath waning skies swollen with the promises of pain

Descending spirals of a withering storm-scape

Echoing the chaos that roils within the fragile stem of the Earth

A brutal banishment

A condemnation unfeeling

Compels me to wander

In dreadful isolation

Қатал қуып жіберу

Сезімсіз айыптау

Мені кезбеуге  мәжбүр    мәжбүрлейді

Қорқынышты оқшаулауда

Неліктен?

Бір кездері менікі болғанның бәрін неге қалдыруым керек?

Алда тек вакуумның мәңгілігі күтіп тұр

Қарғыс даласының қаңырап бос қалған топырағында өмір күтпейді.

Адамдар жоғалды

Рухы жоқ тайпа енді есінде қалмайтын елге байланған

Мейірімсіз айқайлайтын аңғарларда қамалған

Көптеген өлі денеге дұға етті және еңбексіз

Тастанды ойманың елес айқайы менің сезімдерімді бұзады

Сонда да  арқам  бұрылды

Жүрегімнің тасы

Мен сияқты адам қайтарылмайды

Өйткені мен бір адаммын          

Қолжетімді, бірақ тегін

Тазалық пен қағидалар қатты желге шашырап кетті

Аспан астындағы стоик ауыру туралы уәделермен ісінген

Кеуіп бара жатқан дауыл пейзажының төмендеу спиральдары

Жердің нәзік діңіндегі бейберекетсіздікті қайталау

Қатал қуып жіберу

Сезімсіз айыптау

Мені кезбеуге  мәжбүр    мәжбүрлейді

Қорқынышты оқшаулауда