Ein freundliches Wort hat meine Seele berührt - Sopor Aeternus & The Ensemble Of Shadows

«'s wird wohl ein Tag wie all die ander’n werden"so sagt' ich mir,

war innerlich bereit die üblen Worte aufs neue zu ertragen,

den täglich' Spott, das altbekannte Leid.

Doch zaubrisch,

mächt'ge Dinge die können jederzeit gescheh’n,

mit off’nem Herz und Sinn’en kann sterblich' Aug' sie seh’n…

als ich dort saß, des Zuges kommen harrte,

da sah ich sie, die ich in Kindertagen kannt'.

schnell schaut' ich fort, kaum einen Gruß erorartend,

wohl wissend, daß die «Masse"manch' Erinn’rung gern' verbannt.

Doch vorbestimmte Dinge ereignen, man glaubt es kaum.

Selts’am, unerwartet, schwerlich den eig’nen Ohr’n zu trau’n.

«Ach, sag ken’ich dich nicht?», sprach sie,

mir gegenüber als sie Platz nahm, trotz eines fast leeren Abteils.

«Bist du nicht die, welche als einz’ge mit mir spielte,

als ich neu war fremd und damals so allein.

Ich möchte mich gerne nun bei dir bedanken für deine lieben Worte,

als sonst keiner mit mir sprach.

Seit Jahren schon spür' ich das Verlangen

dir zu offenbar’n wie wertvoll deine Hilfe war.

Aus Ungarn kam ich, kannt' niemand, nur du spieltest mit mir.

Du gabst mir Kraft, und endlich heute dank ich dir dafür.

Von weitem hab' ich dich ja schon so oft geseh’n,

doch irgendwie hab' ich mich nie richtig getraut.

Deiner Reaktion war ich mir nicht ganz sicher zahlreich sind die Geruchte,

siehst du doch so seltsam aus."In der Stadt.

angekommen schaute sie auf ihre Uhr und sprach:

«Ich hab' noch Zeit woll’n wir 'nen Kaffee trinken geh’n?" — «Uuh,

auf keinen Fall,

Darling.

Ich trinke niemals Kaffee, doch eine Tasse Tee»,

meint' ich,

«wär' jetzt durchaus schon».

Und so zogen wir los ohne festes Ziel

und suchten nach einem angemess’nem Ort.

doch in dem ersten Cafe wollt man uns nicht bedienen,

starrt' uns bös' nur an, und so gingen wir fort.

Zwei Gassen weiter…,

ein Gasthof ward gefunden, die Zeit verging, also kehrten wir ein.

Gar viel junges Volk war hier versammelt spielte… rauchte,

sprach und starrte… — zum Glück war ich nicht allein.

Ja, schicksalhafte Wege,

ein wundervoll Geschenk von günstig' Geisterhänden meine Schritte war’n gelenkt.

Ja, aus freien Stücken hätt' solch' Ort ich nie besucht denn was dort zu

ewarten ist,

ich weiß es nur zu gut… ein Mann gehüllt in Schwärze ein heißes Mahl

verzehrend,

er saß mir gegenüber an einem ander’n Tisch und für den intimsten,

flucht’gen Augenblich schauten wir uns an,

und uns’re Blicke trafen sich.

So völlig unerwartet, mein Innerstes berührt den Dornenwall durchdrungen,

und Lebenskraft gespürt… und als wir gehen mußten, wartete er auf mich,

er kam zu uns herüber, er kam an uns’ren Tisch.

«Ich muß dir etwas sagen, sonst kann ich noch nicht geh’n.

Was immer and’re denken, ich find' dich wunderschön!»

oh, welch ein Zaubermantel, der nun machtvoll mich umgab,

der zaubrisch mich erhöhte und schenkte neue Kraft.

für zwei volle Tage erfüllt' mich jene Macht, und alle bösen Worte,

sie perlten an mir ab.

Gar tief in meinem Herzen behut' ich jenes Glück,

und in den dunklen Stunden denk' ich daran zurück!!!

«Бәлкім, басқалар сияқты бір күн болар», - дедім ішімнен

Жаман сөздерге тағы да шыдауға іштей дайын болды,

күнделікті мазақ, белгілі азап.

бірақ сиқырлы,

кез келген уақытта болуы мүмкін күшті нәрселер,

Ашық жүрек пен ақылмен, өлімнің көздері оларды көре алады ...

Мен пойыздың келуін күтіп отырдым

Сол жерде мен оны көрдім, оны бала кезімде білетінмін.

Мен сәлемдесуді әрең естіп, тез бұрылдым,

«бұқаралық» кейбір естеліктерден бас тартуды жақсы көретінін жақсы біледі.

Бірақ алдын ала белгіленген нәрселер болады, сен сене алмайсың.

Біртүрлі, күтпеген, өз құлағыңызға сену қиын.

«Ой, мен сені танимын деп айтпаймын ба?» деді ол.

Бос дерлік купеге қарамастан, ол менің қарсы алдымда отырды.

«Менімен ойнаған жалғыз сен емессің бе?

Мен жаңадан келгенімде, ол кезде бейтаныс және жалғыз едім.

Сізге жылы сөздеріңіз үшін алғыс айтқым келеді,

Менімен басқа ешкім сөйлескен кезде

Мен жылдар бойы бұл тілекті сезіндім

Сіздің көмегіңіздің қаншалықты құнды екенін көрсету.

Мен Венгриядан келдім, ешкімді танымадым, тек сен менімен ойнадың.

Сіз маған күш-қуат бердіңіз, ақыры бүгін мен бұл үшін алғыс айтамын.

Мен сені алыстан жиі көрдім,

бірақ қалай болғанда да мен ешқашан батылдық танытпадым.

Мен сіздің реакцияңызға сенімді емес едім, қауесеттер өте көп

сен біртүрлі көрінесің.» Қалада.

келгенде ол сағатына қарап:

«Менің әлі уақытым бар, кофе ішеміз бе?» — «Ух,

ешбір жағдайда,

Қымбаттым.

Мен ешқашан кофе ішпеймін, бірақ бір кесе шай»,

менің айтқым келіп тұрғаны

«дәл қазір болар еді».

Сөйтіп, белгіленген межені белгілемей жолға шықтық

және қолайлы жер іздеді.

бірақ бірінші кафеде олар бізге қызмет көрсеткісі келмеді,

бізге ашулана қарап қалды да, біз кетіп қалдық.

Ары қарай екі көше...,

қонақ үй табылды, уақыт өтті, сондықтан біз тоқтадық.

Мұнда көп жастар жиналды, ойнады... темекі тартты,

сөйлеп, қадала қарады... — Бақытымызға орай, жалғыз емес едім.

Иә, тағдырлы жолдар

Қайырымды рух қолдарының керемет сыйы менің қадамдарыма бағытталды.

Иә, мен мұндай жерге өз еркіммен ешқашан бармас едім, өйткені ол жерде бірдеңе болып жатқан еді

күтілуде

Мен тым жақсы білемін... қара жамылған адам ыстық тамақ ішіп отыр

тұтыну,

ол маған қарсы басқа үстелге отырды және ең жақын үстелге,

Бірден бір-бірімізге қарадық

және біздің көзіміз түйісті.

Күтпеген жерден жүрегім тікенді қабырғаға еніп кетті,

және өміршеңдік... және біз кетуге тура келген кезде ол мені күтіп отырды,

ол бізге келді, ол біздің үстелге келді.

«Саған бірдеңе айтуым керек, әйтпесе әлі бара алмаймын.

Басқалар не ойласа да, мен сені әдемімін деп ойлаймын!"

О, мені қоршап алған қандай сиқырлы плащ,

ол мені сиқырлы түрде көтеріп, маған жаңа күш берді.

Екі күн бойы бұл күш мені толтырды және барлық жаман сөздер,

олар мені құлатып жіберді.

Сол бақытты жүрегімнің түбінде сақтаймын

ал қараңғы уақытта мен оны қайта ойлаймын!!!