In the White Giant's Thigh - Dylan Thomas

Through throats where many rivers meet, the curlews cry

Under the conceiving moon, on the high chalk hill,

And there this night I walk in the white giant’s thigh

Where barren as boulders women lie longing still

To labour and love though they lay down long ago.

Through throats where many rivers meet, the women pray,

Pleading in the waded bay for the seed to flow

Though the names on their weed grown stones are rained

Away

And alone in the night’s eternal, curving act

They yearn with tongues of curlews for the unconceived

And immemorial sons of the cudgelling, hacked

Hill.

Who once in gooseskin winter loved all ice leaved

In the courters' lanes, or twined in the ox roasting

Sun

In the wains tonned so high that the wisps of the hay

Clung to the pitching clouds, or gay with any one

Young as they in the after milking moonlight lay

Under the lighted shapes of faith and their moonshade

Petticoats galed high, or shy with the rough riding

Boys,

Now clasp me to their grains in the gigantic glade,

Who once, green countries since, were a hedgerow of Joys.

Time by, their dust was flesh the swineherd rooted sly,

Flared in the reek of the wiving sty with the rush

Light of his thighs, spreadeagle to the dunghill sky,

Or with their orchard man in the core of the sun’s bush

Rough as cows' tongues and trashed with brambles their

Buttermilk

Manes, under his quenchless summer barbed gold to the

Bone,

Or rippling soft in the spinney moon as the silk

And ducked and draked white lake that harps to a hail

Stone.

Who once were a bloom of wayside brides in the hawed

House

And heard the lewd, wooed field flow to the coming

Frost,

The scurrying, furred small friars squeal, in the dowse

Of day, in the thistle aisles, till the white owl

Crossed

Their breast, the vaulting does roister, the horned

Bucks climb

Quick in the wood at love, where a torch of foxes

Foams,

All birds and beasts of the linked night uproar and

Chime

And the mole snout blunt under his pilgrimage of domes,

Or, butter fat goosegirls, bounced in a gambo bed,

Their breasts full of honey, under their gander king

Trounced by his wings in the hissing shippen, long dead

And gone that barley dark where their clogs danced in The spring,

And their firefly hairpins flew, and the ricks ran

Round —

(But nothing bore, no mouthing babe to the veined hives

Hugged, and barren and bare on Mother Goose’s ground

They with the simple Jacks were a boulder of wives) —

Now curlew cry me down to kiss the mouths of their

Dust.

The dust of their kettles and clocks swings to and fro

Where the hay rides now or the bracken kitchens rust

As the arc of the billhooks that flashed the hedges low

And cut the birds' boughs that the minstrel sap ran

Red.

They from houses where the harvest bows, hold me hard,

Who heard the tall bell sail down the Sundays of the

Dead

And the rain wring out it’s tongues on the faded yard,

Teach me the love that is evergreen after the fall

Leaved

Grave, after Beloved on the grass gulfed cross is Scrubbed

Off by the sun and Daughters no longer grieved

Save by their long desirers in the fox cubbed

Streets or hungering in the crumbled wood: to these

Hale dead and deathless do the women of the hill

Love for ever meridian through the courters' trees

And the daughters of darkness flame like Fawkes fires

Still.

Көптеген өзендердің тоғысқан жерінде бұйралар жылайды

Жүкті ай астында, биік бор төбеде,

Міне, осы түнде мен ақ дәу жамбасында жүрмін

Тастай құнарсыз әйелдер аңсап жатқан жерде

Еңбек ету және сүю, олар бұрыннан жатыр.

Көптеген өзендердің тоғысқан жерінде әйелдер дұға етеді,

Толқынды шығанақта тұқымның ағуы үшін жалбарыну

Олардың арамшөп өскен тастарындағы атаулар жаңбыр жауып тұрса да

Алыста

Түннің мәңгілік, қисық әрекетінде жалғыз

Олар бұйра тілімен ойламағандарды аңсайды

Ал ежелден келе жатқан құдалар, бұзылған

Төбе.

Бір кездері қыста қаз терісінің барлық жапырақтарын жақсы көретін

Сарайшылар жолағында немесе өгіз қуыруда тоқылған

Күн

Тонналардың тонғаны соншалық, шөптің талшықтары

Бұлттарға жабысыңыз немесе кез келгенімен гей болыңыз

Олар сауыннан кейінгі ай сәулесіндей жас

Сенімнің жарықтандырылған пішіндері және олардың ай көлеңкесі астында

Биік пальтолар көтерілді немесе дөрекі мінуден ұялды

Ұлдар,

Енді мені алып далада олардың дәндеріне бекітіңіз,

Бір кездері, содан бері жасыл елдер, Қуаныштардың қоршауы болды.

Уақыт өте олардың шаңы шошқаның етіне айналды,

Күйеу иісімен алаулаған

Жамбастарының нұры, Қыран көкке,

Немесе күн бұтасының өзегінде олардың бақша адамымен 

Сиырлардың тілдеріндей дөрекі және бұталармен қоқыс

Айран

Манес сөнбейтін жаздың астына алтын тіккен

Сүйек,

Немесе жібектей айдың жұмсақ толқыны

Ал бұршақ жауатын ақ көл

Тас.

Бір кездері жол бойындағы қалыңдықтың гүлі болған

үй

Ал келе жатқан азғын, азғын даланың ағып жатқанын естідім

Аяз,

Жүнді, жүнді кішкентай ғұламалар дірілдеп, дірілдейді

Күндіз, ошаған жолдарда, ақ үкіге дейін

Айып өтті

Олардың кеудесі, секіргіштері, мүйіздері

Бакс көтеріледі

Түлкілердің алауы жанып тұрған ғашықтық орманында жылдам

көбіктер,

Түндегі барлық құстар мен аңдар шулап, шулайды

Қоңырау

Ал күмбездердің зияратының астында мең тұмсығы тоқырау,

Немесе, гамбо төсегінде секірген майлы қаз қыздары,

Олардың кеуделері балға толы, Гандер патшасының астында

Ысылдаған кемеде қанаттарымен қағылды, әлдеқашан өлді

Көктемде бөртпелері билеген арпа қараңғыда кетті,

Ал олардың от шашатын шаш қыстырғыштары ұшты, риктері жүгірді

Дөңгелек —

(Бірақ ештеңе жалықтырмады, тамырлы есекжемге ауыз балам жоқ

Құшақтап, бедеу әрі жалаңаш қаз ананың жерінде

Қарапайым Джекстермен бірге олар әйелдердің тастары болды) —

Енді бұйралар олардың ауыздарынан сүйу үшін мені жыла

Шаң.

Олардың шайырлары мен сағаттарының шаңы

Қазір пішен мінетін жерде немесе қытырлақ асүйлер тот басқан

Хеджирлеуді төмен түсірген ілмектердің доғасы ретінде

Құстардың шырыны ағып кеткен бұтақтарын кесіңіз

Қызыл.

Олар егін жинайтын үйлерден мені қатты ұстайды,

Жексенбі күндері биік қоңыраудың құлағанын кім естіді

Өлген

Ал жаңбыр өңсіз аулада тілдерін сығып жіберді,

Маған күзден кейінгі мәңгілік махаббатты үйретіңіз

қалдырды

Бейіт, Сүйіктіден кейін шөптегі бұғазды крест тазартылады

Күннің көзі мен қыздары енді қайғырмайды

Ұзақ қалаушылардың түлкіде құтқарыңыз

Көшелер немесе ұнтақталған ағаштағы аштық: оларға 

Төбенің әйелдері өлі және өлісіз

Соттардың ағаштары арқылы мәңгілік меридианға деген махаббат

Қараңғылықтың қыздары Фокс оттары сияқты жанады

Әлі де.