Consolatrix Has Left The Building - Sopor Aeternus & The Ensemble Of Shadows

Strolling all alone… across the ancient cemetery…-

tell me, isn’t everthing here… of a timeless green?!

I see that several visitors are also agthered here,

having an idle, little saunter on the old graveyard… just like me.

i keep a chandle burning for myself so i won’t feel all alone;

we should have done so, but we never celebrated anythin here at all.

A leaden weariness creeps viscously like syrup down the hills,

felling everybody… as it crawls upon the monuments…-

only i escape its power, for the moment seem immune;

yet, two eldery ladies, guarding the right, the future tomb

are scolding me, so filled with anger, filled with envy and disdain:

«The dead are furios with you!

as you’re wasting your precios time!»

Now there are faces in the carpet, there are people living in the walls;

I hear the dead are calling: «sadness lies in wait in the hours before

dawn!»

These moments, fleeting as they are, they testify to us they are the silent witnesses of a reason about to pass;

I cannot but admit, carelessly ignoring life’s finiteness,

that i am filled with fear and worry… and so much shame because of this.

Well, everthing I see, yeas all the iomages are blurred,

it’s hard to guess the future in the short-sighted world.

How should this simple handicap be lightly well ignored,

considering the dreadful blindness with wich i have been born.

We should have done so, but we never celebrated anything here at all;

I hear the dead are calling: «sadness lies in wait in the darkest hours…

…right before the dawn!»

Ежелгі зират арқылы жалғыз серуендеу ...

Айтыңызшы, мұнда бәрі… мәңгілік жасыл емес пе?!

Мұнда бірнеше келушілер де жиналғанын байқадым,

Мен сияқты ескі зиратта бос, кішкентай саунтшы бар.

Мен өзімді жалғыз сезінбеу үшін шамды жағудамын;

Біз мұны істеуіміз керек еді, бірақ біз ешқашан мұнда мүлдем тойламадық.

Қорғасынның шаршауы төбеден төмен түсетін сироп сияқты жабысады,

Барлығына құлақ асу ... Ескерткіштерге ілінгендей ... -

тек мен оның күшінен құтыламын, әзірге иммунитет жоқ сияқты;

дегенмен, екі егде әйел, оң жақта, болашақ қабірді күзетеді

ашуға толы, қызғаныш пен менсінбеушілікке толы мені ұрсып жатыр:

«Өлгендер саған ашулы!

өйткені сен қымбат уақытыңды босқа өткізесің!»

Енді кілемде жүздер бар, қабырғаларда адамдар тұрады;

Өлгендердің: «Қайғы сағаттарды күтуде

таң!»

Бұл сәттер, олар болғандықтан, олар бізге өздері куәландырады, олардан өтуге болатын себептер туралы куәлік етеді;

Мен мойындау мүмкін емес, өмірдің шексіздігін елемей,

Мен қорқыныш пен уайымға толымын... және осыған байланысты ұят.

Мен көріп тұрғандай, иә, барлық кескіндер бұлыңғыр,

алысты көрмейтін әлемде болашақты болжау қиын.

Бұл қарапайым кемістікті қалай елемеу керек?

Мен дүниеге келген қорқынышты соқырлықты ескере отырып.

Біз мұны істеуіміз керек еді, бірақ біз мұнда мүлдем тойламадық;

Мен өлгендердің қоңырау шалғанын естідім: «ең қараңғы сағаттарда қайғы күтеді ...

…таң атқанша!»