À Memória De Anarda - Carlos Do Carmo

Já de novo a meus olhos aparecem

A graça, o riso, as flores da alegria

Já na minha teimosa fantasia

Cuidados que velavam, adormecem

Nascemos para amar!

a humanidade

Vai tarde ou cedo, aos laços da ternura

Tu és doce atractivo;

ó formusura

Que encanta, que seduz, que presuade

A frouxidão no amor, é uma ofensa

Ofensa que se eleva a grau supremo

Paixão requer paixão, fervor extremo

Com extremo fervor se recompensa

S um celeste poder, tirano e duro

Às vezes, extorquisse as liberdades

Que prestava, ó razão, teu lume puro?

Não forçam corações, as divindades

Fado amigo não há, nem fado escuro

Fados, são as paixões, são as vontades

Қазірдің өзінде көздерім қайта пайда болды

Рақым, күлкі, қуаныш гүлдері

Қазірдің өзінде менің қыңыр қиялымда

Қараған қамқор, ұйықтап қалады

Біз сүю үшін туылғанбыз!

адамгершілік

Кеш немесе ерте өтіңіз, нәзіктік байланыстарына

Сіз тәтті тартымдысыз;

о сұлулық

Бұл сиқырлайтын, еліктіретін, көндіретін

Сүйіспеншілікте босаңсу - бұл күнә

Ең жоғарғы дәрежеге дейін көтерілетін құқық бұзушылық

Құмарлық құмарлықты, шектен шыққан жігерді қажет етеді

Аса жігермен ол өзін марапаттайды

А аспан күші, тиран және қатал

Кейде бостандықтарды бопсалады

Сенің таза отың қандай жақсы еді?

Олар жүректерді, құдайларды мәжбүрлемейді

Достық фадо, тіпті қараңғы фадо да жоқ

Фадолар - бұл құмарлықтар, ерік