Жизнь прожита зря - Братья Карамазовы

Разноцветные знамена на пиджаках,

Последний хрип похоронных туш.

Хватит греть руки из задницы

На шашлыках человеческих душ.

Хохочет ветер, звенят ордена,

На груди моей рыдает героиня труда —

Жизнь прожита зря, жизнь прожита зря!

А на кладбище отгрохали танцплощадку,

Танцуют правоверные кто стоя, кто в присядку.

А как напьются так и лезут обнимать кресты,

Вспомнили о Боге, Господи прости.

Хохочет ветер, звенят ордена,

На груди моей рыдает героиня труда —

Жизнь прожита зря, жизнь прожита зря!

Ползёт паровоз не хватает огня, а пьяный кочегар толкает в топку меня.

Рвет майку на себе серпом и молотом,

А на груди Ильич ну как живой наколотый!

Хохочет ветер, звенят ордена!

На груди моей рыдает героиня труда

Жизнь прожита зря, жизнь прожита зря!

Пиджактағы түрлі-түсті баннерлер,

Жерлеу өлілерінің соңғы сықырлауы.

Қолыңызды есегіңізден жылытуды тоқтатыңыз

Адам жанының барбекюінде.

Жел күледі, бұйрықтар шырылдады,

Еңбек ері кеудемде жылап жатыр -

Босқа өткен өмір, босқа өткен өмір!

Зиратта олар би алаңын салды,

Имандылар билеп жатыр, біреулер тұрып, біреулер шұбырады.

Мас болған кезде олар кресттерді құшақтайды,

Құдайды еске ал, Раббым, мені кешір.

Жел күледі, бұйрықтар шырылдады,

Еңбек ері кеудемде жылап жатыр -

Босқа өткен өмір, босқа өткен өмір!

Паровоз жорғалап барады, от жетпейді, ал мас күйдіргіш мені пешке итеріп жібереді.

Орақ пен балғамен көйлекті жыртады,

Ал, Ильичтің кеудесінде, тірідей, қадалған!

Жел күледі, тапсырыстар шырылдады!

Кеудемде Еңбек Ері жылап тұр

Босқа өткен өмір, босқа өткен өмір!