Я сижу на белом - Братья Карамазовы

Я сижу на белом свете на расстеленной газете

Улыбаюсь неспеша, и мне лето — в полчаса.

Я сижу на белом свете на крутящейся планете

Греет солнышко — звезда, догорают тормоза.

Дома в туманных дымах, от неба следы в облаках.

У этих птиц, что сидят, у этих ветров, что свистят.

У дырявых машин, у железных сетей, у нас — уставших, уставших людей.

Знаешь, что?

Не знаешь что.

Знаешь, кто?

Не знаешь кто.

С земли уходят не цветы, а ты и я, а я и ты.

С земли уходят не цветы.

а ты да я, а я и ты.

С земли уходят не цветы, а ты и я, а я и ты.

С земли уходят не цветы, а ты да я, а я и ты.

Я сижу на белом свете,

На расстеленной газете

Греет солнышко — звезда,

Догорают тормоза.

Мен жайылған газеттің ақ шамында отырмын

Мен жай ғана күлемін, ал жаз мен үшін жарты сағат.

Мен айналатын планетадағы ақ жарықта отырмын

Күн жылынып жатыр - жұлдыз, тежегіштер жанып жатыр.

Тұманды түтінге оранған үйлер, бұлттарда аспаннан түскен іздер.

Бұл отыратын құстар, ысқырған желдер.

Ағып жатқан көліктермен, темір торлармен, бізбен - шаршаған, шаршаған адамдар.

Білесің бе?

Сіз не екенін білмейсіз.

Кімді білесің?

Сіз кім екенін білмейсіз.

Жерден гүлдер емес, сен мен мен, мен және сен.

Гүлдер жерді тастамайды.

және сен де, мен де, мен де, сен де.

Жерден гүлдер емес, сен мен мен, мен және сен.

Жерден гүлдер емес, сен мен мен, мен және сен.

Мен ақ шамда отырмын

Жайылған газетте

Күн жарқырайды, жұлдыз

Тежегіштер жанып кетті.