Собаке - Братья Карамазовы

Собака лежит на дороге в сарай,

Я из города привезу кости и сварю ей суп.

Она по запаху помнит всех тех, кто когда-то был тут,

Ей говорил самурай есть только путь.

Есть только путь.

У ворот кончается асфальт и начинается лес.

Этот листок на дереве не навсегда.

Ветер или чья-то рука обнажают срез,

По которому — отсчитают года, отсчитают года.

Падая вверх, не сломай свой хвост, ей говорил самурай.

Ит сарайға барар жолда жатыр,

Мен оған қаладан сүйек әкеліп, көже пісіремін.

Ол бір кездері осында болғандарды иіспен еске алады,

Самурай оған бір ғана жол бар деді.

Бір ғана жол бар.

Қақпада асфальт бітеді, орман басталады.

Ағаштағы бұл жапырақ мәңгілік емес.

Жел немесе біреудің қолы кесілген жерді ашады,

Соған сәйкес – жылдар есептелмек, жыл санау.

Құлап, құйрығыңды үзбе, - деді оған самурай.