Волки и вороны - Борис Гребенщиков

Может Бог, а может просто, эта ночь пахнет ладаном.

А кругом высокий лес, темен и замшел.

То ли это благодать, то ли это засада нам,

Весело наощупь, да сквозняк на душе.

Вот идут с образами — с образами незнакомыми,

Да светят им лампады из-под темной воды,

Я не помню, как мы встали, как мы вышли из комнаты,

Только помню, что идти нам до теплой звезды…

Вот стоит храм высок, да тьма под куполом.

Проглядели все глаза, да ни хрена не видать.

Я поставил бы свечу, да все свечи куплены.

Зажег бы спирт на руке — да где ж его взять?

А кругом лежат снега на все четыре стороны;

Легко по снегу босиком, если души чисты.

А мы пропали бы совсем, когда б не волки да вороны;

Они спросили: «Вы куда?

Небось, до теплой звезды?»

Назолотили крестов, навтыкали, где ни попадя;

Да променяли на вино один, который был дан.

А поутру с похмелья пошли к реке по воду,

А там вместо воды — Монгол Шуудан.

А мы хотели дать веселый знак ангелам,

Да потеряли их из виду, заметая следы;

Вот и вышло бы каждому по делам его,

Если бы не свет этой чистой звезды.

Так что нам делать, как нам петь, как не ради пустой руки?

А если нам не петь, то сгореть в пустоте,

А петь и не допеть — то за мной придут орлики,

С белыми глазами, да по мутной воде.

Только пусть они идут — я и сам птица черная,

Смотри, мне некуда бежать: еще метр — и льды,

Так я прикрою вас, а вы меня, волки да вороны,

Чтобы кто-нибудь дошел до этой чистой звезды…

Так что теперь с того, что тьма под куполом,

Что теперь с того, что ни хрена не видать?

Что теперь с того, что все свечи куплены,

Ведь если нет огня, мы знаем, где его взять.

Может правда, что нет путей, кроме торного,

И нет рук для чудес, кроме тех, что чисты,

А все равно нас грели только волки да вороны,

И благословили нас до чистой звезды.

Бәлкім, Құдай, мүмкін жай, бұл түнде хош иісті хош иісті.

Ал айналаның бәрі биік орман, қараңғы және мүк.

Бұл рақымдылық па, әлде біз үшін тұтқын ба,

Ұстағанда көңілді, бірақ жан дүниесінде сызба.

Мұнда олар бейнелермен келеді - бейтаныс суреттермен,

Қараңғы судың астынан олар үшін шамдар жарқырай берсін,

Қалай тұрғанымыз, бөлмеден қалай шыққанымыз есімде жоқ,

Жылы жұлдызға баруымыз керек екені есімде...

Мұнда ғибадатхана биік, ал күмбез астында қараңғылық.

Барлық көздер бір-біріне қарады, бірақ ештеңе көрінбеді.

Мен шам қояр едім, бірақ барлық шамдар сатып алынды.

Мен спиртті қолыма жағар едім - бірақ оны қайдан алуға болады?

Ал айналаның төрт жағын қар жауып тұр;

Жандары таза болса, қарда жалаң аяқ жүру оңай.

Ал қасқыр мен қарға болмаса, мүлде адасып кетер едік;

Олар: «Қайда бара жатырсың?

Менің ойымша, жылы жұлдызға?

Олар кресттерді алтын жалатып, соққан жеріне жабыстырды;

Иә, олар шарапқа айырбастады.

Таңертең асықпай өзенге суға бардық,

Ал сонда судың орнына моңғол Шуудан бар.

Біз періштелерге көңілді белгі беруді қаладық,

Иә, олар іздерін жасырып, олардан айырылды;

Ендеше, әркім өз ісіне қарай,

Осы таза жұлдыздың жарығы болмаса.

Ендеше не істейміз, қолымыз бос болмаса, қалай ән айтамыз?

Егер біз ән айтпасақ, онда бос жерде күйеміз,

Ән айтып, әнді аяқтамау - содан кейін маған қырандар келеді,

Көздері ақ, лай суда.

Оларды жіберіңіз - мен өзім қара құспын,

Қараңызшы, менде қашатын жер жоқ: тағы бір метр - және мұз,

Сондықтан мен сендерді, ал сендер мен, қасқырлар мен қарғалар,

Біреу осы таза жұлдызға жету үшін...

Енді күмбез астындағы қараңғылықпен,

Қарғыс атқыр нәрсені көре алмайтыныңыз туралы не айтасыз?

Енді барлық шамдар сатып алынғанымен ше?

Өйткені, өрт болмаса, қайдан алатынымызды білеміз.

Тікеннен басқа жол жоқ екені рас шығар,

Ал ғажайып қолдар жоқ, тазалардан басқа,

Бізді тек қасқырлар мен қарғалар ғана жылытты,

Және олар бізге таза жұлдызға батасын берді.