На ржавом ветру - Борис Гребенщиков

На Мадагаскаре распутица и бездорожье.

В пустыне Гоби дождь четвертый год подряд.

Не хочется верить, но как можно не верить.

Когда говорят?

Они говорят, что нас загнали в яму.

И милости просим к нашему шатру.

Где мы стоим торжественно и прямо .

И поём с мертвыми на ржавом ветру.

Мы рвались в бой, мы любили брать преграды.

Мы видели цель, горящую вдали.

И мы требовали у неба звезд в награду.

И мы брали наслаждения у земли.

Но оказались подрезанными стропы.

Было украдено даже солнце поутру.

Остались только кривые окольные тропы.

И пение с мертвыми на ржавом ветру.

С миру по нитке и шито-крыто.

Шалман закрыт, окончен наш рассказ.

Когда в Ростове наступает дольче-вита.

Сказать по-нашему – комендантский час.

Они уходят также бездарно, как приходят.

Оставив только сухую пыль во рту.

Эти песни не нужны природе.

Песни с мертвыми на ржавом ветру.

Мадагаскардағы балшықтар мен өтпеушілік.

Гоби шөлінде төртінші жыл қатарынан жаңбыр жауып тұр.

Сенгім келмейді, бірақ сенбейсің.

Олар қашан сөйлейді?

Олар бізді шұңқырға айдап жіберді дейді.

Ал біздің шатырға қош келдіңіз.

Біз салтанатты және тік тұрған жерде.

Тот басқан желде өлгендермен бірге ән айт.

Біз күресуге құмар едік, кедергілерден өтуді жақсы көретінбіз.

Нысананың жанып жатқанын алыстан көрдік.

Ал біз марапат ретінде аспандағы жұлдыздарды талап еттік.

Ал біз жерден ләззат алдық.

Бірақ итарқалар кесілген болып шықты.

Тіпті таңертеңгі күн ұрланған.

Тек қисық айналма жолдар болды.

Ал тот басқан желде өлілермен ән айту.

Дүние жіппен және тігілген жамылғымен.

Шалман жабылды, әңгімеміз бітті.

Дольче Вита Ростовқа келгенде.

Коменданттық сағат делік.

Олар қалай келсе, сонша ортадан шығып кетеді.

Аузыма құрғақ шаң ғана қалды.

Бұл әндер табиғатқа қажет емес.

Тот басқан желде өлгендермен әндер.