Государыня - Борис Гребенщиков

Государыня, помнишь ли, как строили дом —

Всем он был хорош, но пустой;

Столько лет, шили по снегу серебром,

Боялись прикоснуть кислотой.

Столько лет, пели до седьмых петухов,

Пели, но боялись сказать.

Государыня, ведь если ты хотела врагов,

Кто же тебе смел отказать?

Так что же мы, до сих пор все пьем эту дрянь,

Цапаем чертей за бока?

Нам же сказано, что утро не возьмет свою дань,

Обещано, что ноша легка.

Так полно, зря ли мы

Столько лет все строили дом —

Наша ли вина, что пустой?

Зато теперь, мы знаем, каково с серебром;

Посмотрим, каково с кислотой…

Императрица, олардың үйді қалай салғаны есіңізде ме?

Бұл барлығына жақсы болды, бірақ бос;

Қаншама жылдар қарға күміспен тігілген,

Қышқылмен жанасудан қорқады.

Көптеген жылдар жетінші әтешке дейін ән айтты,

Олар ән айтты, бірақ сөйлеуге қорықты.

Императрица, егер сіз жауларды қаласаңыз,

Сізден бас тартуға кім батылы барды?

Сонымен, біз бәріміз бұл қоқысты әлі ішеміз,

Біз шайтанның жағын басып жатырмыз ба?

Бізге таң өз сыйын алмайды дейді,

Жұмыла көтерген жүк жеңіл деп уәде берді.

Толық, босқа кеттік пе

Көптеген жылдар бойы барлығы үй салды -

Оның бос болуына біздің кінәміз бе?

Бірақ қазір біз күмістің қандай екенін білеміз;

Қышқылмен не болатынын көрейік...