Песни нелюбимых - Борис Гребенщиков

Песни нелюбимых, песни выброшенных прочь

Похороненных без имени, замурованных в ночь

Песни перечеркнутых, песни сброшенных на лед

Песня больше ненужных звучит, не перестает

У нас хорошая школа - прикуривать от горящих змей

Вырвать самому себе сердце, чтобы стать еще злей

Держать голову под водой, не давать делать вдох

Oбламывать лезвие после удара, "потому, что с нами Бог"

Наступи на стакан, если он выпит

Голову в петлю и с вещами на выход

Господи, открой мне тайны бытия

Посмотри мне в глаза и скажи, что это воля Твоя...

Можно долго ждать Солнца, глядя слепыми глазами в зенит

У нас внутри был хрустальный колокольчик,

Hа него наступили, он больше не звенит

Этa музыка старее, чем мир, она нелепа и смешна

Но я буду танцевать под нее, даже если она не слышна

Ласковой душе - железное платье

Кровью на песке - "Все люди братья"

Мне больше ненужны эти тайны бытия

Сүймегеннің әні, тасталғанның әні

Аты-жөні жоқ жерленген, Түнде қоршалған

сызылғандардың әндері, мұзға лақтырылғандардың әндері

Ән артық дыбыстар, тоқтамайды

Бізде жақсы мектеп бар - жанып тұрған жыландардан жарық алыңыз

Одан да ашулану үшін өз жүрегіңді жұлып ал

Басыңызды су астында ұстаңыз, тыныс алуға жол бермеңіз

Соққыдан кейін пышақты сындырыңыз, «өйткені Құдай бізбен бірге»

Егер ол мас болса, стақанға басыңыз

Шығу жолында заттармен айналысыңыз

Раббым, маған өмірдің құпиясын аш

Менің көзіме қара да, сенің еркің деп айт...

Зенитке соқыр көзбен қарап, күнді ұзақ күтуге болады

Ішімізде хрусталь қоңырау бар еді

Олар оны таптады, ол енді шырылдамайды

Бұл музыка дүниеден асқан, күлкілі, күлкілі

Бірақ ол естімесе де мен оған билеп беремін

Мейірімді жан – темір көйлек

Құмдағы қан - «Барлық адамдар ағайын»

Маған енді өмірдің бұл құпиялары керек емес