Antimaterie - Basstard

Wie viel ist die Hälfte von Nichts?

Was bleibt wenn die Erdkruste bricht

Wohin fließt die pulsierende Lava hin?

In das Herz und zurück, du suchst in Karma Sinn

Doch es ist kalt Einfach nur kalt in dem Werk

Blau-grünes Grau — so viel Schmerz

Trägt es im Frühling an der Reflektion des Tautropfens

Wer schaut aus den Augen eines ausgestopften Hirschkopfes

Auf dich hinab?

und du gibst auf, lässt dich rücklings fallen

In das Meer aus Händen, die dich tragen und in denen du versinkst

Während du singst und schreist

Nimmt es dich, verschlingt dein' Leib, zerbricht dein' Geist

An dem Stein der Weisen

Noch so weit zu reisen

Und du gehst und du schreitest stetig voran

Richtung einsamen Weltuntergang

Regentropfen

Ein schwarzer Regentropfen

Fliegt direkt auf die Stirn und durchbohrt das Gehirn

Und ich denke, also bin ich

Ich denke, also bin ich

Antimaterie

Wie viel wiegt der Hauch deines letzten Atemzuges?

Gleitende Wolken ziehen sich zusammen und bilden ein bebendes Konzert aus

Donner und Zorn

Im grollenden Sturm der Vollendung Gottes gebor’n, Hoffnung verloren

Es dringt aus allen offenen Poren, beim ersten Mal Atmen bilden sich Narben

Freiheit klingt so erhaben, auf dem Hügel hinter dem Graben sitzen die Raben

Davor schüttet ein Mann in Schwarz ein Häufchen Erde auf das Loch seiner

bittersten Tage

Er ahnt es, ihn wird sicher ein langer, harter Winter erwarten

Und er wartet, bis dass der erste Regentropfen auf ihn trifft

Und er in diesem Moment alles, was er mal wusste, wieder vergisst

Der Blick in den Augen sagt nur noch aus, dass er ruh ‘n will

Sag mir wie viel wiegt der Regentropfen auf der Kugel

Sag mir wie viel?

Sag mir wie viel?

Wie viel?

Regentropfen

Ein schwarzer Regentropfen

Fliegt direkt auf die Stirn und durchbohrt das Gehirn

Und ich denke, also bin ich

Ich denke, also bin ich

Antimaterie

Dunkler Planet, Festung der Einsamkeit

Alleine mit Gott, nie mehr Teil der Materie sein

Ich schwebe, löse mich auf in Atomen

Erdanziehung versagt, für den Kreislauf geboren

Raum verbiegt sich wie Draht, Zeit labil, wie auf Gras

Ich schwebe, Ich schwebe 100 K Meilen

Жоқтың жартысы қанша?

Жер қыртысы бұзылғанда не қалады

Пульсациялық лава қайда ағады?

Жүрек пен арқада сіз кармадан мән іздейсіз

Бірақ суық.Зауытта суық

Көк-жасыл сұр - көп ауырсыну

Оны көктемде шық тамшысының шағылысуы арқылы киіңіз

Толтырылған киік басының көзінен кім қарайды

саған төмен

Ал сен бас тартасың, артқа қарай құлайсың

Сізді алып жүретін және сіз батып бара жатқан қолдар теңізіне

Сіз ән айтып, айқайлап жатқанда

Ол сені алады, денеңді жейді, рухыңды бұзады

Философиялық тастың жанында

Әзірге саяхаттау керек

Ал сіз жүресіз және тұрақты түрде алға басасыз

әлемнің жалғыз соңына қарай

жаңбыр тамшылары

Қара жаңбыр тамшысы

Маңдайға тік ұшып, миды тесіп өтеді

Сондықтан мен солай ойлаймын

Сондықтан мен солай ойлаймын

антизат

Соңғы деміңіздің салмағы қанша?

Сырғанақ бұлттар жиналып, дірілдеген концертті құрайды

найзағай мен қаһар

Тәңірдің дүбірлі дауылында туып, үміт үзілді

Ол барлық ашық тері тесіктерінен енеді, бірінші тыныс алғанда тыртықтар пайда болады

Еркіндіктің асқақ естілетіні сонша, қарғалар арықтың ар жағындағы төбеде отыр

Алдында қара киінген адам үйіндідегі шұңқырға жерді құйып жатыр

ащы күндер

Алда оны ұзақ, қатал қыс күтіп тұр деп күдіктенеді

Және жаңбырдың бірінші тамшысын күтеді

Ал сол кезде ол бұрын білгеннің бәрін ұмытады

Көзіндегі түрі демалғысы келетінін ғана білдіреді

Жаңбыр тамшысы допқа қанша салмақ түсіретінін айт

қанша айтшы

қанша айтшы

Қанша?

жаңбыр тамшылары

Қара жаңбыр тамшысы

Маңдайға тік ұшып, миды тесіп өтеді

Сондықтан мен солай ойлаймын

Сондықтан мен солай ойлаймын

антизат

Қараңғы планета, Жалғыздық қорғаны

Құдаймен жалғыз, енді ешқашан материяның бір бөлігі болма

Мен жүземін, атомдарға еримін

Гравитация сәтсіз аяқталды, цикл үшін туды

Ғарыш сым сияқты иіледі, уақыт тұрақсыз, шөптегідей

Мен жүзіп келемін, мен 100 мың мильді жүзіп келемін