Крысолов - Артём Лоик

В руке моей стали кусок

Говорю с Вами, пока Вы тут спали

И ваш соп по спальням гудел

Крысы восстали, пока в астрале Вы

Они вырастали, из нор, из Нарний

Запрещённых.

Из зданий вырывались, из камер

Врываясь в здания Ваших полушарий

Где плодили подобных, ведь не с неба врождались

Пока мы в быту дохли, они рождались!

Пока мы все спали, вне кровати

Крысы нас распяли, думали для объятий

Мы на месте стали, пели тихо

Те ли, мы в итоге стали теми кем хотели?

Крысы в этом смраде, последний мускул

Пускаю ради своего искусства

В этом разврате, на месте пустом

Ору по спальням: «Нам пора проснуться!»

В этом нечистом, бездушном аду

На месте не ложиться, пора вставать нам

В этой подмене, в повседневной яме

Настало время сны сделать явью!

Крысы, я тут, говорите вы гол, но

У меня есть стул, и меня есть стол, йоу

Крысы, я здесь, говорите вы «мышь», но

У меня на всех вас в арсенале мысли!

Крысы, за мной, пока люди спят!

Я ваш весь строй беру на себя

Крысы сюда, говорите вы «мал»

Но расту на глазах, но расту как Ламар

Крысы, вы миф, навязанный бред

Навязанный мир, завязанных век, йоу

Крысы, вы похоть, и оскал, и сарказм

Грызли эпоху, грызли всех нас

Нитки извилин кроя на свой вкус

Плодил насилие каждый трус

Бездарный в грязь опускал талант

Бездушный власть получал из лап

Крысиных.

Ложкой черпая полные

Съедали ложь мы, съедали войны

Съедали смерти родных, все пули

Съедали вместе, не поперхнулись!

Запили!

Гонором растворили

Эгом закусили, гордостью и чёрным смехом

Крысы, за мной, пока миряне спят!

Я плюю войной на самого же себя

Крысы, я здесь, пока ночь за окном!

Отказываюсь есть за вашим столом!

Я врываюсь в головы каждому, и будто бы руками

Голыми воюю, буквами вас всех выманиваю

Узколобых.

Вывожу из зданий, черепных коробок

Крысы, вы лишь вирус голов

А поэтому помни человек крайнее

Поэтому помни, поэт, истину

Поэтому помните люди восстали

Время настало, выйти из спальни Вам

Поэтому помни народ — притон

Отрицая его весь род, я ору: «подъём»!

Менің қолымда бір кесек болат

Мен сенімен осы жерде ұйықтап жатқанда сөйлесіп тұрмын

Ал сіздің үніңіз жатын бөлмелерде ызылдады

Сіз астралда жүргенде егеуқұйрықтар бүлік шығарды

Олар Нарниядан шыққан тесіктерден өсті

Тыйым салынған.

Ғимараттардан, камералардан қашып кетті

Сіздің жарты шарларыңыздың ғимараттарына кіру

Ұқсастарды қай жерде өсіретін, өйткені олар көктен тумаған

Біз күнделікті өмірде өліп жатқанда, олар дүниеге келді!

Бәріміз ұйықтап жатқанда, төсектен шықтық

Егеуқұйрықтар бізді айқышқа шегелеп, құшақтауды ойлады

Орнымызда тұрдық, ақырын ән салдық

Ақырында біз болғымыз келген адамға айналдық па?

Бұл сасық егеуқұйрықтар, соңғы бұлшықет

Мен өнерімді қалдырдым

Мына азғында, бос жерде

Жатын бөлмелер арқылы айқайлап: «Біздің оянатын уақыт келді!»

Бұл таза емес, жансыз тозақта

Орнында жатпа, біздің тұратын уақытымыз болды

Бұл ауыстыруда, күнделікті шұңқырда

Армандарды орындайтын кез келді!

Егеуқұйрықтар, мен мұндамын, жалаңашпын дейсің, бірақ

Менде орындық, менде үстел бар, иә

Егеуқұйрықтар, мен мұндамын, сіз «тышқан» дейсіз, бірақ

Менің бәріңіз туралы ойым бар!

Егеуқұйрықтар, адамдар ұйықтап жатқанда артымнан еріңіз!

Мен сіздің бүкіл жүйеңізді аламын

Мұнда егеуқұйрықтар, сіз «кішкентай» дейсіз

Бірақ біздің көз алдымызда өсіп келе жатыр, бірақ Ламар сияқты өсіп келеді

Егеуқұйрықтар, сен мифсің, таңылған нонсенссің

Таңдаған дүние, байланған қабақ, йо

Егеуқұйрықтар, сіз құмарсыз, күлімсіреп, сарказмсыз

Олар дәуірді кемірді, бәрімізді де кемірді

Сіздің талғамыңызға қарай кесілген конволюциялардың жіптері

Әрбір қорқақ зорлық-зомбылықты тудырды

Орташа талантты балшыққа түсірді

Табаннан алған жансыз күш

егеуқұйрық.

Толық қасық

Өтірікті жедік, соғысты жедік

Туыстарының өлімін, барлық оқтарды жеді

Тұншығып қалмай бірге тамақтандық!

Оны ішіңіз!

Амбициямен еріген

Эго шағып, мақтаныш пен қара күлкі

Егеуқұйрықтар, қарапайым адамдар ұйықтап жатқанда, менің артымнан жүріңіз!

Мен өзіме соғыс түкіремін

Егеуқұйрықтар, түн сыртта тұрғанда мен осындамын!

Мен сіздің дастарханыңыздан тамақтанудан бас тартамын!

Мен барлығының басын бұзып, қолыммен кіргендеймін

Жалаңаш төбелесемін, бәріңді хатпен баурап аламын

Тайыз адам.

Мен ғимараттардан, бас сүйек қораптарынан шығарамын

Егеуқұйрықтар, сен тек бастардың вирусысың

Сондықтан экстремалды адамды есте сақтаңыз

Ендеше, ақын, шындықты есте сақта

Сондықтан халықтың көтерілгенін есте сақтаңыз

Уақыт келді, сіз жатын бөлмеден шығасыз

Сондықтан, адамдарды есте сақтаңыз - hangout

Оның бүкіл отбасын жоққа шығара отырып, мен айқайлаймын: «тұр!